Week 44

OK, afgelopen week was niet zo raar als de week daarvoor maar het was zeker niet normaal! Op zondagavond besloten Sam en ik dat we ons allebei toch niet helemaal lekker voelden. We waren niet ziek ziek maar wel moe en stijf. Wij blij.
Maandag ochtend waren we gelukkig wel in staat gewoon te gaan werken. De meiden waren redelijk hersteld maar nog niet 100% op Immie na, wat logisch was aangezien zij op woensdag ziek werd en de andere twee op vrijdag. Jemima kreeg het ’s ochtends nog voor elkaar om haar melk omhoog te krijgen maar dat was meer door haar hevige, en vooral diepe, hoesten dan dat het echt overgeven was. Het enige wat we even gedaan hebben, is de tuin in geweest maar toen is Saskia niet eens mee geweest. Het arme schaap had weer last van constipatie dus wilde alleen maar op de grond liggen. Het niks doen was ook wel fijn voor Sam en mij omdat we allebei doodop waren hoewel we wel goed geslapen hadden. Claire zei de volgende dag dat we er ’s avonds uitzagen alsof we alleen maar ons bed in wilden duiken – wat ook eigenlijk wel waar was.
Dinsdag ging het met alle drie al een heel stuk beter dus vonden we dat ze alle drie wel naar peuterspeelzaal konden. Ze waren al een week niet geweest dus we waren bang dat als we het nog een keer niet zouden doen, ze ons de keer daarna niet weg zouden laten gaan. En het is zo dichtbij dat we ze makkelijk op konden halen als er iets mis was. Het droppen ging erg goed, beter dan we verwacht hadden en Sam en ik konden op weg naar Hadleigh waar Sam geld uit de muur moest trekken voor Claire en we wat boodschappen moesten doen. In de supermarkt koffie gedronken met een taartje erbij en op weg naar huis. We waren misschien 30 minuten thuis toen Sam werd gebeld door de peuterspeelzaal of we ze op konden komen halen. Saskia lag alleen maar op een kussen en wilde niks anders doen. We hadden verteld van haar constipatie (wat duidelijk de reden was) maar of we ze toch maar op wilden komen halen. Aan de ene kant logisch maar aan de andere kant was er nog maar een half uurtje over van de peuterspeelzaal. Die laatste 30 minuten had Saskia wel overleefd maar ok, we zijn haar gaan halen. ’s Middags weer niet veel gedaan omdat het regende.
Woensdag hebben we eigenlijk ook de hele dag binnen gezeten. Sam en ik wilden graag met ze naar buiten maar het regende de hele dag. Normaal waren we gaan zwemmen maar dat was voor zowel ons als voor de kinderen geen heel erg goed idee. En Adventure Land was ook geen succes geweest na al dat ziek zijn. Sam en ik voelden ons een beetje schuldig omdat we niks deden maar we wisten gewoon niet wat te doen. ’s Avonds was James later dan normaal en omdat Sam uit zou gaan, heb ik Claire geholpen die zich niet al te best voelde. Gelukkig kwam James nog op tijd thuis om de meiden te zien.
Donderdag was Claire thuis omdat ze ziek was, helaas. Ook helaas omdat de meiden dan besluiten helemaal gek te worden: alleen mama is goed genoeg (wat logisch is), ze willen dingen die ze normaal alleen in het weekend krijgen (zoals cheerios ontbijtgranen), en ze zijn gewoon net iets moeilijker. Ook voor Sam en mij is het lastig omdat we minder streng met de kinderen kunnen zijn omdat Claire meer toestaat dan wij normaal doen. Wij kunnen dan wel nee zeggen maar Claire zal ja zeggen. Gelukkig lag Claire voor het grootste gedeelte van de dag in bed dus vergaten de meiden dat mama thuis was. Ook gingen ze gewoon naar peuterspeelzaal wat ook een goede afleiding was. In die tijd gingen Sam en ik weer naar Hadleigh omdat Sam naar de dokter moest. Ik heb in de tussentijd koffie gedronken en heb boodschappen gedaan: we moesten meer brood hebben want iedereen had toast na ziek geweest te zijn! Terug gereden en dit keer niet gebeld om de meiden eerder op te komen halen (wat we ook niet hadden verwacht eerlijk gezegd. ’s Middags hebben de meiden met Claire gespeeld. James was weer laat dus Sam en ik hebben beide Claire geholpen.
Vrijdag was Claire ook nog thuis – ze hoefde andere maar een halve dag te werken dus dit was makkelijker. Ze was ook nog niet helemaal beter hoor. Ze wilde dat we meiden naar Dedham zouden brengen om ze naar de kapper te laten gaan maar de kapper was vol dus nu gaan we maandag. We gaan normaal naar Nayland maar Claire is niet blij met hoe ze daar hun haar knippen: bij Jemima zit haar pony steeds in haar ogen. Bij de andere twee werkt het wel maar Jemima heeft eigenwijs haar. Ik vind het persoonlijk niet de schuld van de kapper want nog meer haar wegknippen voor haar gezicht zorgt ervoor dat het lastig wordt het uit te laten groeien over een paar maanden maar Claire is de mama. ’s Middags hebben zij Jungle Book gekeken omdat het nog steeds takke weer was en heb ik mijn printer geïnstalleerd. Ja, ik heb een printer gekocht want ik werd er gek van James te moeten vragen dingen voor me te printen en scannen wat weken duurt voor hij het gedaan heeft. Niet erg maar dit is sneller.
Zaterdag ben ik naar Sainsbury’s gereden en verder niks gedaan. Sam is naar haar vader dit weekend en ik had geen zin grote dingen in m’n eentje te gaan ondernemen. Naar Sainsbury’s gaan is tenminste iets en ik kon een paar kerstinkopen doen. Vooral groente en fruit dingen gekocht omdat ik bang was Jemima’s verkoudheid te krijgen en dat graag wilde voorkomen. Bij thuiskomst was het huis leeg dus ik kon bakken! Nutella muffins gemaakt die niet geweldig zijn als ze klinken. Voornamelijk omdat er meer nutella in had gemoeten… Verder m’n printer gebruikt om het laatste formulier in te leveren om mijn geld van Easyjet terug te krijgen van mijn vertraagde vlucht. Was nog een heel gedoe omdat alles via wifi gaat en mij printer het wifi punt niet kon vinden omdat het te ver weg is. Alles is goed gekomen maar het duurde even. Claire, James, en de meiden waren rond 4 uur weer terug en Claire zei dat ze een minder fijne tijd hadden gehad. Voornamelijk omdat de meiden moe werden en op begonnen te spelen en James werd toen boos. Niks ernstigs maar toch vervelend voor Claire. Ik heb al gezegd dat ik (of Sam) de volgende keer best mee willen gaan als ze dat willen. Zeker als we het van tevoren weten en niks te doen hebben, is dat geen probleem.
Zondag (is vandaag) ben ik naar Colchester geweest. Ik had verwacht dat het rustiger zou zijn dan zaterdag maar ik was vergeten dat het Remembrance Day is, de dag waarop hier de eerste wereld oorlog herdacht wordt. Iedereen draagt al een paar weken een poppy (klaproos) op jas, tas, of ergens anders op een zichtbare plek. Ik draag er ook één al heb ik er ook al één kapot weten te krijgen… Ze zijn van papier met een pin erdoor dus niet heel erg stevig. De laatste kerskado’s voor Sam zijn nu gekocht (of ik elk geval besteld via Amazon) dus ik moet nu alleen Claire en James nog, en mensen in Nederland maar die geven niet door wat ze willen hebben voor kerst (hint, hint). Melk gekocht voor de meiden, koffie voor mezelf – Starbucks heeft weer seizoenskoffies! – en weer naar huis. De parkeerplaats was nog nooit zo vol als vandaag. Zelfs op zaterdagen heb ik het nog nooit zo druk gezien. Nu weer thuis en dit typen. Claire en James zijn Sam’s bed aan het verhuizen dus waarschijnlijk wordt ik zo nog even gehaald om alsjeblieft te helpen (wat ik al aangeboden heb). Rest van de dag rustig niks doen.
Dat was afgelopen week. Komende week gaat weer helemaal normaal worden hebben Sam en ik besloten al is dat natuurlijk nog maar afwachten… Ook las ik dat vanaf morgen het Sinterklaasjournaal weer is dus dat gaan we natuurlijk weer kijken! Ik moet toch nog wel een beetje op de hoogte blijven!

XxX Emma