Week 67/68

Dit is dan voorlopig mijn laatste blog. Ik hoop in London er wel weer mee verder te gaan maar dat duurt nog minstens twee weken. De komende drie weken heb ik vakantie en aangezien ik in vakantie nu niet heel erg veel uitvoer, lijkt het me niet nuttig om een blog bij te gaan houden. Maar hier komen mijn laatste twee weken.
Maandag met Faith zijn we naar het park in Colchester geweest. Ik was er nog nooit eerder geweest maar het bleek enorm te zijn! Voor we naar het park gingen, moesten we eerst langs de supermarkt want Immie had besloten dat ze moest plassen dus wij met z’n allen naar de wc. Een fijne onderneming. Bij het park aangekomen, waren de meiden een beetje verbaasd dat er van ze verwacht werd dat ze zouden lopen want we hadden toch zeker een buggy bij ons? Maar daar gingen alle spullen in dus er was geen ruimte (wat ook een beetje expres was gedaan door ons zodat ze echt moesten lopen). Het was nogal heuvelachtig maar dat was alleen maar fijn om de kinderen uit te putten. Bij het meer even een koekje gegeten maar daar wilden de dames al snel weg want het waaide er een beetje hard – het was niet meer dan een briesje… Toch maar doorgelopen naar het speeltuintje waar helaas niet veel te doen was: er was geen glijbaan en geen schommel. Wel een band met een net ertussen waar je ongeveer op kon schommelen dus dat was beter dan niks. Toen weer, langzaam, naar de auto gelopen en naar huis want het was tijd voor het avondeten.
Dinsdag wilde Faith eerst alle Next winkels af om te kijken of ze ergens een lamp voor Sam zouden hebben. Uiteindelijk bleek dat ze er één hadden in Braintree dus zijn we daar maar naartoe gereden. Nadeel was dat we eigenlijk naar Ickworth House wilden wat zo ongeveer de andere kant op was. Maar we zijn er gekomen al duurde het iets langer dan normaal. Daar eerst een picknick gehad – de meiden zijn eindelijk bereid om brood voor lunch te eten – en daarna was er een mevrouw die verhaaltjes voor las dus daar zijn we ook zo’n 20 minuten zoet mee geweest. We konden niet het huis in want dat leek ons niet nuttig met de dames dus zijn we alleen de tuin in geweest maar die is zo groot dat je je er zeker niet hoeft te vervelen. Wel maar weer de speeltuin opgezocht en deze viel een stuk beter in de smaak. Nadeel was dat de dames allemaal weigerden een plasje op het potje te doen al moesten ze toch echt. Dus zijn we naar de grote wc’s gelopen en daar wilden ze dan wel plassen…Voor we weg gingen, vonden Faith en ik dat we wel iets te drinken en een scone verdient hadden dus zijn we naar het restaurant gegaan. Erg veel plezier gehad en iedereen kwam er met plakkende handjes van de jam weer uit. De terugrit met de auto was een uitdaging want de meiden waren doodop maar mochten niet slapen want daar was het te laat voor. De enige oplossing die Faith en ik nog hadden, was de ramen opengooien als ze in slaap dreigden te vallen. Gelukkig wordt dat meestal als leuk gezien! ’s Avonds gingen Claire en James met Faith uit eten om haar verjaardag te vieren dus ik zou oppassen. Ben maar gaan koken want er lag nog gehakt in de koelkast en ik wilde wakker blijven. Dit was de eerste keer dat ik moest oppassen zonder andere volwassenen in het huis en dat is toch wel vreemd hoor. Niet het oppassen want dat kan ik wel maar het is erg stil zonder andere mensen!
Woensdag zou Claire vroeg thuis komen en de nieuwe au pair met zich meebrengen. Faith en ik besloten dus maar thuis te blijven die dag zodat we thuis zouden zijn als ze aankwamen. Helaas waren ze er pas rond 16:00… We hebben fijn in de tuin gespeeld enzo maar we vonden het toch jammer dat we eigenlijk makkelijk naar de speeltuin in Stoke hadden gekund voor een paar uurtjes. Zodra Claire en Sara er waren, begon de chaos: de meiden waren niet bang voor Sara maar vonden het wel vreemd. En ze wilden natuurlijk alle drie alleen maar bij mama zijn. Ik besloot maar zo veel mogelijk uit de buurt te blijven want er waren wel genoeg mensen! Dat betekende tenminste wel dat ik de was kon doen, de vuilnisbakken buiten kon zetten, en de keuken op kon ruimen. ’s Avonds hebben we met z’n allen gegeten, Faith had lasagne gemaakt en we hadden een kersentaartje opgehaald bij de Farm Shop voor dessert. Was erg gezellig en leuk om Sara een beetje te leren kennen.
Donderdag had ik vrij gevraagd ten eerste zag ik het niet zitten om met Claire, Faith, en Sara voor de meiden te zorgen (te veel mensen) en ten tweede kon ik nu mijn koffer met wat spullen in London afleveren bij mijn nieuwe gezin! Ik vertrok dus rond 12en richting het station en heb daar mijn nieuwe host vader ontmoet. Een erg aardige man al leek hij wat vergeetachtig – hij wist niet meer wanneer ik zou beginnen en wat ik nu aan het doen was – en samen hebben we m’n koffer naar de auto gebracht. Daarna ben ik door gegaan naar Worthing om de paasdagen met tante Els door te brengen.
Vrijdag ben ik naar Brighton geweest om wat te winkelen. Aangezien ik naar Kos ga volgende week, was een nieuwe bikini noodzakelijk. Ook wilde ik bij Primark nieuwe pantoffels kopen want de oude waren ingepakt en ik kreeg koude voeten. Verder mocht ik niks kopen van mezelf want ik had al wel genoeg spullen om in te pakken! Fijn bij een kleine broodjeszaak een broodje gegeten en na nog iets meer shoppen, weer richting Worthing.
Zaterdag gingen we naar het theater in London waar een voorstelling was die tante Els graag wilde zien. Het stuk heette “Hopelessly Devoted” en ging over een vrouw in de gevangenis die moest leren omgaan met haar verlies en alles door middel van muziek. Het was een stuk vrolijker dan ik had verwacht. Na afloop maar gelijk richting station gegaan ook om de menigtes voor te zijn.
Zondag was het Pasen maar het goot te hele dag. Pas rond 16:00 werd het droog dus toen hebben we nog eventjes een wandelingetje gemaakt maar de rest van de dag bestond uit lezen en film kijken.
Maandag ging ik weer naar huis. Na een reistijd ongeveer 4 uur was ik weer thuis. Sam was weer terug dus het voornaamste was met Sam praten over de afgelopen twee weken. Ook nog met Sara en Claire (en de meiden natuurlijk) gepraat en gespeeld maar het was een rustige dag. Opa en oma waren er ook dus die heb ik nog gezien voordat ik weg ging.
Dinsdag heb ik Sam geholpen ’s ochtends en Sara ’s middags. Het was onduidelijk wie wanneer zou werken – Claire gaf ook niet aan wat zij wilde – dus het was behelpen. Nu gingen de meiden ’s ochtends weer naar de peuterspeelzaal dus heel erg veel hoefde ik niet te doen! Ze waren zo makkelijk dat het Sam en mij verbaasde: Immie wilde nog eventjes mijn hand vasthouden maar zodra ze een puzzel aan het doen was, was het goed. De andere twee liepen er samen vandoor en speelden met diertjes voor we de zaal uit waren. De rest van de middag heb ik mijn spullen bij elkaar geraapt en geprobeerd orde in de chaos te krijgen wat nog best lastig was soms!
Woensdag kwam Sara ook ’s ochtends helpen en ging ze mee de kinderen naar peuterspeelzaal brengen. Daarna zijn we samen door gegaan naar Hadleigh om wat boodschappen voor die avond te halen (we zouden weer samen eten om mijn afscheid te vieren) en koffie te drinken. Dit gaf ons tenminste de kans samen te praten zonder dat we afgeluisterd konden worden. Niet dat we iets slechts over iemand zeiden maar het is makkelijker om dingen te vertellen. Sara is erg aardig al zou ik niet met haar samen kunnen werken: ze is af en toe ontzettend uitbundig en altijd vrolijk en ik denk dat ik daar op een gegeven moment gek van geworden zou zijn. Maar ze is goed met de meiden en dat is het belangrijkste. De rest van de dag heb ik zo veel mogelijk tijd in mijn kamer doorgebracht zodat de rest aan elkaar kon wennen. Wel ben ik door de kleding van de meiden gegaan en heb twee (!) vuilniszakken met te kleine kleding apart gezet voor het goede doel. Hun kledingkast is nu bijna leeg. Ik heb Sam nog geholpen met de meiden in bad doen want Sara was aan het koken. Dat was voor mij ook mijn afscheid van de meiden want ik had besloten ze op donderdag ochtend niet te storen. ’s Avonds bij het eten kreeg ik van Claire en James een ingelijste foto van mij met de meiden die Faith de week ervoor had gemaakt en twee bedeltjes voor mijn pandora armband.
Donderdag ochtend was het tijd om de laatste dingen in de pakken en op te bergen. Mijn taxi kwam om 10:00 dus ik ruim de tijd en verveeld me rond 9:30. Gelukkig was de taxi op tijd want ik was mijn telefoon vergeten dus we moesten weer terug (na 5 minuten rijden dus het viel nog mee). Op het station aangekomen net mijn trein gemist maar er ging er 10 minuten later nog een. Was een geluk bij een ongeluk want het volgende moment werd er omgeroepen dat er iemand was aangereden zo’n 15 minuten uit Colchester en dat er dus niks mee zou rijden. Ik in paniek want ik moest m’n eurostar trein halen. Dat was een magisch woord want zodra de conducteur dat hoorde, werd er een taxi op kosten van Greater Anglia (het treinbedrijf) geregeld en kon ik verder! Erg goede service. Ik deelde de taxi met een andere meneer die ook naar London moest en het was uiteindelijk een erg aangename reis. En ik was meer dan op tijd voor mijn eurostar. Ook in de eurostar zat ik naast een gezellige meneer dus ik heb overal vriendjes gemaakt ;-). Ik was uiteindelijk rond half 9 ’s avonds thuis.
Dit was het dan, het eerste gedeelte van mijn au pair reis. Zoals ik al zei, ik ga in London vast wel weer verder maar nu eventjes niet. Misschien zie ik jullie nog de komende weken en anders tot schrijfze!

XxX Emma