Week 43

Dit is serieus de raarste week die ik ooit gehad heb! Elke dag was raar en niet zoals het hoorde te zijn. Op zich leuk voor een keertje maar aan de andere kant was het een complete nachtmerrie!
Op zondag avond bleek dat Claire en James de volgende ochtend niet naar London voor werk zouden kunnen gaan aangezien de treinen hadden besloten niet te rijden tot in ieder geval 9am wegens de storm. De meeste treinen in Engeland deden dit (er zijn hier veel verschillende trein maatschappijen). Balen voor hen natuurlijk maar ach, ze wisten het tenminste van tevoren.
Maandag ochtend zaten we dus met z’n allen in de slaapkamer van de meiden – die het niet heel erg raar leken te vinden – toen de stroom vrolijk uitviel. Hadden we kunnen verwachten aangezien de meeste stroomkabels hier boven de grond lopen maar het was toch een verrassing. De storm zelf viel ontzettend mee. Ja, het waaide hard maar de regen viel ontzettend mee. Na 11en was het zelfs zo kalm dat het gewone leven weer gewoon opgepakt had kunnen worden als de stroom er was geweest. We kregen gewoon boodschappen aangeleverd wat niet heel handig is zonder koelkast maar James heeft het grootste gedeelte in de kelder gezet waar het iets koeler is. Claire kwam er achter dat de pub in Stoke wel stroom had (een generator) dus zijn we daar vrolijk gaan lunchen. We waren gelukkig vroeg wat het was er toch druk! Aangezien het ook herfstvakantie was, waren er ook veel mensen met kinderen. ’s Avonds de meiden maar een mengelmoes van dingen gegeven om te eten want sandwiches eten ze niet echt maar ze hadden uiteindelijk toch redelijk wat in hun buikjes. Zelf hebben we ook maar brood gegeten bij kaarslicht (en goede zaklantaarns). Ik geloof dat iedereen uiteindelijk om half 10 lag te slapen aangezien er niks anders te doen was. Het voelde een stuk later, ook omdat het om half 5 al donker was.
Dinsdag ochtend gingen Claire en James weer naar werk dus zaten Sam en ik samen in een huis zonder stroom en 3 kleine kinderen. We konden zelfs geen thee zetten! We zijn uiteindelijk naar Adventure Land gegaan om te spelen en te lunchen wat op zich nog een hele belevenis was wegens de herfstvakantie maar we hadden geen keus. Overdag was het nog redelijk uit te houden met de zon maar ’s nachts werd het toch wel koud zonder verwarming en omdat we geen water konden koken, waren er ook geen kruiken of iets. Claire belde Sam ’s middags om te zeggen dat we de meiden maar naar de pub moesten meenemen om daar te eten. De meiden zijn dus in pyjama naar de pub geweest: we deden pyjama’s vroeg aan omdat dat een stuk makkelijk is in het licht dat in het donker. Ze waren heel braaf tot papa en mama binnen kwamen kopen natuurlijk, gelukkig was het eten toen al op! Sam en ik hadden ook gegeten en Claire en James gingen terug naar de pub zodra de kinderen in bed lagen om ook te eten. In die tijd besloot de batterij van het alarm ermee op te houden dus moesten Sam en ik elke minuut ongeveer de code intoetsen. James heeft bij thuiskomst het bedrijf gebeld die het hele systeem uitgeschakeld hebben maar alleen het buitenalarm zou afgaan als de batterij er helemaal mee ophield. Claire zag er erg tegenop. Gelukkig is het alarm aan de voorkant en was ik de enige die daar sliep (de meiden sliepen met Claire en James op de kamer) dus ik was de enige die er iets van mee heeft gekregen. De volgende dag heb ik Claire moeten sms’en om haar te laten dat het alarm echt afgegaan was.
Woensdag zijn we maar naar opa en oma gegaan want die hadden wel stroom dus daar kond Sam tenminste even koken en zouden we de meiden in bad kunnen stoppen. Het was iets meer dan een uur rijden wat verbazingwekkend goed ging met de meiden. Opa en oma blij de meiden te zijn en andersom natuurlijk ook. Een erg warm huis maar het was beter dan de kou. Terwijl Sam stond te koken, kreeg ze een sms van Tracy (de schoonmaakster) dat de elektriciteit weer terug was! Het klinkt zielig maar we hebben allemaal even een dansje van plezier gemaakt. Dit zorgde er tenminste voor dat we rond 16:00 weg konden en een gedeelte van de avondspits konden vermijden. En de meiden konden gewoon thuis eten en in bad wat toch ook fijn voor ze was. We waren het er allemaal over eens dat elektriciteit toch wel heel erg fijn is! Nadeel was ook dat de telefoonlijnen het slecht deden dus sms’en of bellen was ook niet altijd mogelijk. Woensdagavond weer fijn soep kunnen opwarmen en een warme douche genomen!
Donderdag ochtend bleek dat Imogen ’s nachts ziek was geworden en had overgegeven. We gingen echt van het ene door in het andere. Overdag ging het gelukkig goed met haar al was ze nog ietwat hangerig en moe. We zijn ’s ochtends boodschappen wezen doen om alle melk en vlees producten te vervangen (die moesten allemaal weggegooid worden omdat de kelder nu ook weer niet zo ontzettend koud is) en daarna gingen we Faith ophalen van het station! Faith was er de hele dag wat betekende dat Sam en ik op ons gemak de koelkasten leeg konden halen en de was doen terwijl zij bij de meiden zat. Het was of ze nooit weggeweest was. Vooral Imogen hing aan Faith maar dat was vooral omdat ze niet helemaal ok was. ’s Avonds Faith terug naar het station gereden en daarna fijn helemaal niks gedaan!
Vrijdag zouden opa en oma eigenlijk komen maar Claire had ze afgebeld omdat Imogen niet lekker was en ze niet wilde dat zij het ook zouden krijgen. Immie was hangeriger dan de dag daarvoor hoewel ze goed had geslapen en niet meer ziek was geweest. Vrijdag was wel redelijk normaal vergeleken met de dagen ervoor maar door een hangerige Immie konden we nog niet naar buiten de tuin in. Claire was laat waardoor ik Sam heb moeten helpen met kinderen wakker maken en naar beneden krijgen wat ik niet erg vond maar Sam wel want het hoort mijn vrije middag te zijn. Eigenlijk zouden we naar de peuterspeelzaal gaan waar ze een poppenkastvoorstelling hadden maar met een ziek kind leek ons dat geen goed idee. Zodra Claire thuis kwam, was ik dus vrij en heb ik zoals gewoonlijk helemaal niks gedaan. Dit keer had ik het toch echt wel nodig want omdat we de hele week weg waren geweest, had ik nauwelijks pauzes gehad.
Zaterdag met Sam naar Hadleigh geweest omdat ze naar de bank moest en eerst even daar ontbeten. In het coffeehuisje hadden ze alleen eendeneieren wat een interessant resultaat oplevert. Niet vies ofzo maar je merk wel dat er een verschil is. Na de bank naar PC World gereden om voor Sam naar een tablet te kijken. Ze weet nu zeker dat ze een iPad wil hebben. Haar Kindle (eReader) begint te haperen dus heeft ze een vervanging nodig. Daarna naar Sainsbury’s om DVD’s te kopen voor Claire en de meiden. Die nacht waren Jemima en Saskia ziek geworden dus Claire wilde kinder DVDs hebben om ze in de middag mee te vermaken. We hebben Jungle Book en Cinderella (Assepoester) voor ze gekocht dus ze hebben ’s middags zijn Jungle Book gekeken. Claire zei dat Saskia na afloop van de film had geklapt . Ook hebben we kerstkado’s voor Faith gekocht dus daar zijn we nu ook klaar mee! Daarna naar huis en de rest van de middag rondgehangen. Sam wil nu echt van kamer verhuizen dus daar is ze mee begonnen.
Zondag zijn we bij Costa wezen ontbijten om daarna naar Sainsbury’s te gaan (ja, alweer). Ik heb een pompoen gekocht: Claire had er vorige week 1 gekocht maar die was een beetje raar en niet eetbaar. Verder doe ik niet veel. Sam is aan het verhuizen (ik kan haar horen rondscharrelen in de kamer naast me). Ik was van plan mijn badkamer schoon te maken maar morgen komen er tv-kabel mannen die de zolder op zullen moeten via mijn luik in mijn badkamer dus dan wordt alles toch vies dus ik doe het dinsdag wel ofzo.
Dat was mijn week wel weer. Momenteel hoop ik vooral dat Sam en ik niet ziek zullen worden. James schijnt zich ook niet heel erg lekker te voelen al is hij niet echt ziek. Komende week wordt hopelijk weer normaal: de herfstvakantie is voorbij dus we kunnen weer naar peuterspeelzaal en het zwembad. De meiden leken vanmorgen weer flink opgeknapt te zijn dus dat zal wel goed komen! Tot volgende week!

XxX Emma