Week 42

Hoe zal ik deze week eens beginnen? Eigenlijk is elke week hier ongeveer wel hetzelfde dus is het best lastig elke keer een origineel begin te verzinnen. Het weer valt eigenlijk best mee al wordt er voor vanavond en morgen een flinke storm voorspeld maar daar blijven we gewoon voor binnen. Verder is het volgende week herfstvakantie dus moeten Sam en ik dingen gaan verzinnen om met de meiden te gaan doen aangezien er geen peuterspeelzaal is. Nadeel is alleen dat iedereen daar last van heeft dus is het overal druk… Maar laten we beginnen met de afgelopen week!
Maandag was weer maandag. Ik weet niet wat het is met maandagen, maar ze zijn altijd saai en bewegingsloos. Nu kan ik me niet herinneren of het weer goed genoeg was om iets te gaan doen maar dat had waarschijnlijk toch niks uitgemaakt. We zijn natuurlijk wel naar buiten geweest maar verder dan de tuin zijn we zoals gewoonlijk niet gekomen. De meiden vinden het wel best en rennen rond met hun boodschappenwagentje, buggy met pop, of een karretje. En als ze zich toch gaan vervelen, wordt er naar Emma ‘horsey, horsey’ geroepen en mag Emma met een kind op de rug de tuin door rennen. Gelukkig is het goed voor mijn conditie, doe ik tenminste nog iets!
Dinsdag was het weer tijd voor peuterspeelzaal en dat was weer een gedoe met kindertjes afzetten. Imogen blijft het wel best vinden maar de andere twee blijven het moeilijk vinden om afscheid te nemen. Het gaat elke week iets beter hoor maar ze vinden het nog steeds niet leuk. Nadeel was ook dat Sam werd opgehouden door een moeder van een ander kindje die wilde weten of we in de vakantie op vrijdagmiddag nog naar de poppenkast voorstellen zouden komen. We gaan gelukkig wel (ik mag ook mee hoewel het mijn vrije middag zou zijn) maar toen moest Sam weer uitleg geven over Jemima’s dieet en dat was ook weer een heel gedoe. Bij thuiskomst bleek het huis nog iets voller geworden te zijn: naast Tracy (schoonmaakster) en Adrian (schilder) waren er nu ook nog 3 mannen om de radiatoren te vervangen. Heb nu dus een monster van een radiator achter mijn deur maja, zo blijft mijn kamer misschien warm in de winter. Sam en ik hebben dus fijn kopjes thee en koffie gemaakt wat nog een uitdaging was met alle verschillende dingen die mensen erin willen: melk, geen melk, suiker, geen suiker. Gelukkig is het allemaal goed gekomen!
Woensdag zouden we voor het eerst gaan zwemmen met een begeleidster! Nog een heel gedoe om het juiste pad te vinden in het gebouw en dan alle kinderen en jezelf omkleden maar we waren precies op tijd. Saskia leek heel enthousiast om het water in te gaan maar eenmaal in het water wilde ze er eigenlijk alleen maar uit. Niet omdat ze bang was – er was geen gehuil – maar ze vond het gewoon niet heel erg boeiend. Jemima vond er echt niks aan en heeft bijna de hele tijd gehuild in Sams armen maar ze heeft het toch volgehouden. Imogen was het beste en vond het zelfs best om door de zwemleidster vastgehouden te worden ipv door Sam of mij. Zeker toen er speelgoed en ballen tevoorschijn werden getoverd, vond ze het allemaal wel best. Sam en ik moesten niet te ver weg gaan maar we vonden het toch een hele prestatie van haar. Helaas gaan we volgende week niet door de herfstvakantie maar daarna gaan we elke week. Iedereen was compleet uitgeput van het zwemmen dus ’s middags hebben we maar niet al te veel gedaan.
Donderdag weer naar de peuterspeelzaal en dit keer konden Sam en ik tegelijk wegglippen. Helaas zag Jemima dat en begon te huilen maar dat is allemaal goed gekomen. Sam moest naar de dokter om een formulier op te halen dus we zijn naar Hadleigh gereden. Ik ben er naar de Coop geweest om boter te kopen en daarna zijn we nog maar even koffie met een scone gaan halen want we waren er toch. En we waren meer dan op tijd weer thuis om nog iets nuttigs te kunnen doen. Ik heb het hele huis gestofzuigd omdat de radiator mannen zo’n enorme troep achter hadden gelaten en heb daarna nog wat was van de meiden opgevouwen. Ze horen achter zich op te ruimen maar elke kamer waar ze waren geweest – en de gangen – waren zo’n rotzooi dat ik dat niet vond kunnen. Opa en oma zouden ook komen en ik vond niet dat die in een rotzooi kamer konden slapen. ’s Middags dus met opa en oma gespeeld, naja de meiden, ik niet natuurlijk. ’s Avonds met Sam en Fiona naar de golfclub geweest waar ik al geen eeuwen meer was geweest. Was toch fijn, zo’n avondje uit. Gelijk weer op de hoogte van alle roddels (die ik stiekem al wist van Sam maar dat mocht Fiona niet weten dus ssst) maar die ik hier niet kan vertellen omdat ik dat a. niet mag en b. jullie de mensen toch niet kennen dus er niks aan hebben.
Vrijdag was mijn halve dag werken. Ik haat vrijdagen want Sam en ik worden er allebei chagi van. Ik van opa en oma omdat ze er simpelweg altijd zijn en je niet met rust kunnen laten lijkt het wel. En Sam half om dezelfde reden en half om mij, blijkbaar. Heb de middag dus maar in mijn kamer rondgebracht en mijn boek gelezen (met dank aan mijn Engelse tante die me het boek toe had gestuurd, het is er leuk). Verder geen klap uitgevoerd aangezien ik donderdag mijn kamer toch al had schoongemaakt wegens de radiator mannen.
Zaterdag. Eerst met Sam wezen ontbijten bij Sainsbury’s en daarna een paar boodschappen gedaan. Het is verbazingwekkend hoeveel je al kan krijgen voor kerst: ik heb nu mijn inpakpapier al gekocht… Rond 12en waren we weer thuis want we zouden oppassen voor Claire en James want ze zouden naar een bruiloft in Cambridge gaan. De meiden hadden gelukkig niet door dat papa en mama weg gingen en vonden het wel best dat wij er waren: ze merken het verschil maar het kan ze niet heel veel meer schelen. We hadden eigenlijk naar buiten willen gaan met ze maar het heeft eigenlijk de hele middag geregend. Niet meer dan miezer maar genoeg om te zeggen ‘nee we gaan niet naar buiten’. Imogen blijft zich enorm aan mij hechten wat op zich erg leuk is maar soms ook vervelend. Om te beginnen rende ze op me af toen ze binnen kwam met papa en mama – wat leuk is – maar als ze huilt terwijl ze moet slapen, moet ik komen en is Sam niet goed genoeg. Geen ramp maar als je net zit te eten, denk je toch dat het handig was geweest als Sam ook goed was. ’s Avonds niet meer gedaan dan tv kijken, de klok een uur terug zette, en slapen. In plaats van half 11 sliep ik opeens om half 10…
Zondag (is vandaag) ben ik met Sam naar Colchester geweest om kerstinkopen te doen. Claire vond dat ridicuul vroeg (Sam vertelde dat Claire nooit voor December begint) maar ik zei dat het meer kijken dat kopen is momenteel. Voor hier moet ik alleen nog iets voor Faith bedenken en dan de hele bende in Nederland nog ;-). Wel heb ik een adresboek en een map voor mij recepten gekocht (bijna dezelfde als die jullie hebben, mam) dus nu kan ik adressen op gaan slaan en hoef ik er niet steeds om te vragen. Ook kan ik mijn allerhandes uit gaan pluizen en alleen dat bewaren dat bewaard moet worden. Het enige dat ik vandaag nog moet doen ik James lief aankijken want ik moet iets printen en scannen om mijn aanvraag voor geld terug van Easyjet rond te krijgen. Soms wilde ik dat ik zelf een printen en scanner had…
Dat was het wel weer voor deze week. Veel succes morgen met de storm, hier is het nu al begonnen (het regent en het waait ontzettend). Volgende week laat ik weten of ik het heb overleefd! Tot dan!

XxX Emma