Week 58

En weer een week voorbij! Soms gaan de weken toch wel heel erg snel hier hoor. Klinkt raar, maar hoe minder we doen, hoe sneller de weken voorbij lijken te gaan. Waarschijnlijk door de eentonigheid ofzo.
Laten we maar weer beginnen met potjes: het is nog steeds alleen Imogen die op het potje gaat en het gaat toch goed! We hebben de afgelopen week geen ongelukjes gehad met plassen, alleen een keertje toen ze moest poepen en zelfs dat maar twee keer. Op woensdag heeft ze bijna de hele middag op het potje gezeten omdat ze maar bleef zeggen dat ze moest poepen maar steeds was het wind. Gelukkig vindt ze het niet erg om op het potje te moeten zitten, zeker niet als ze er een boek bij heeft. We waren van plan met Jemima te gaan beginnen op maandag maar Sam was door haar rug gegaan dus kon geen kinderen optillen en zich moeilijk bewegen. Dus besloten maar een weekje te wachten zodat we tenminste allebei kinderen op potjes kunnen gooien!
Verder zijn we deze week naar Asda geweest. De meiden zijn in de auto gebleven terwijl eerst ik en daarna Sam snel de winkel in zijn gerend. Was sneu voor de meiden maar Claire wil nu eenmaal nog liever niet dat ze al te veel onder de mensen komen. Wat ik heus wel snap maar niet eerlijk vind want terwijl ik dit zit te typen, zijn ze met z’n allen weg. Ik weet niet waar naartoe dus misschien zijn er wel heelmaal geen mensen maar dat lijkt met sterk zo in het weekend. En zelfs als je ergens gaat lunchen, zijn er toch altijd andere mensen aanwezig. Maar goed. De meiden zijn dus in de auto gebleven en het was nog een hele klus om ze wakker te houden want auto staat gelijk aan slapen zo ongeveer.
De rest van de week was normaal en saai. Deels omdat we nergens naar toe gaan en deels omdat Sam zich niet makkelijk kon bewegen. Gelukkig was ze tegen het eind van de week een heel stuk beter dus dat scheelde. Het was in het begin zo erg dat ze eigenlijk niet in staat was om de kinderen op te tillen wat moeilijk was aangezien ze soms wakker worden terwijl ik er nog niet ben. Maar we hebben het overleefd! Wel hebben we nog koekjes gebakken. Op vrijdag, dus voor Valentijnsdag, maar niet alleen hartjes, ook bloemetjes, zonnetjes, klavertjes, en beertjes kwamen voorbij. Nadeel was dat opa en oma op precies dat moment ook aankwamen dus het was chaos in de keuken – opa en oma hebben heel veel spullen en zijn altijd in de keuken.
Verder heb ik nog nieuws over na mijn tijd hier. Claire vertelde op woensdagavond dat ze een nieuwe au pair hebben gevonden die met Pasen zal komen. Dat was nogal een schok. Ik bedoel, ik wist dat ze iemand anders moesten gaan zoeken hoor maar niemand had mij verteld dat ze al actief bezig waren. Sam wist het sinds woensdagochtend maar had mij niks mogen vertellen. Het is een Australische, is 19, en ze heet Sarah (misschien zonder de H, dat weet ik niet). Meer weten we niet. Sam en ik vinden het allebei ietwat plotseling en zijn bang dat Claire een vergissing aan het maken is. Er was Sam beloofd dat ze mee zou mogen zoeken met mijn opvolgster uitzoeken wat logisch is aangezien Sam met haar zal moeten gaan werken. Dat is niet gebeurd. Er zijn meerdere dingen waarvan wij zeggen, hmmm, maar daar zal ik verder niet al te ver op ingaan. Het moet nu eenmaal gebeuren. Over mijn beslissingen na mijn au pair avontuur is een wending gekomen. Ik heb het er met Sam over gehad (en even met Claire) en ik heb nu ongeveer besloten dat ik eerst een maand of 3 als au pair in Londen wil komen te zitten. Niet omdat ik niet wil gaan werken maar meer om ervoor te zorgen dat ik aan Londen kan gaan wennen en erachter kan komen of ik er echt zou kunnen wonen. Ook maakt het het makkelijker om een baan en een woonplek te vinden omdat ik niet eerst met de auto en trein zou hoeven. En ik hoop niet van die ridicuul lange uren te hoeven gaan maken. Het is nog helemaal niet zeker – ik moet eerst een familie zien te vinden – maar momenteel lijkt het me een goede beslissing.
Zaterdag ben ik naar Hadleigh gereden. Sam was naar haar vader voor het weekend, het is zijn verjaardag komende week, dus ik was alleen. Vroeg me nog af of ik er zou kunnen komen of dat er bomen of rivieren over de weg zouden liggen maar dat viel gelukkig mee! We hebben hier wel wind en regen maar lang niet zo erg als zuidelijker. We wonen redelijk hoog en zonder rivier al te dicht bij dus we maken ons geen zorgen. Alles is alleen ontzettend nat en wandelen is eigenlijk niet te doen omdat ze voetpaden alleen nog uit modder bestaan. Maar Hadleigh. Ik heb er fijn ontbeten bij dezelfde tea room waar ik vorige keer met Sam ben geweest want daar was de bagel met roomkaas toch wel erg lekker. Daarna door gegaan naar de handarbeid winkel want ik wilde meer wol hebben. En oh my wat hadden ze veel wol! Duurde even voor ik een keus kon maken. Ook een boek gekocht om te leren breien met patronen dus ik kan nu echt beginnen ;-). Verder naar de supermarkt geweest en dat was het wel. Ik had nog wel meer kunnen doen maar zo groot is Hadleigh nu ook weer niet. En zoals eerder al gemeld, alle voetpaden zijn nauwelijks te bewandelen momenteel. De rest van de dag is dus rustig in mijn kamer doorgebracht.
Zondag ben ik naar Colchester gegaan want ik had nieuwe pantoffels nodig: deze zijn versleten en vooral Saskia vindt dat machtig interessant en blijft er maar naar wijzen, best grappig. Nadeel was alleen dat er geen pantoffels te koop zijn want het is lente… Er zijn dus alleen maar pantoffels in de vorm van slippers te vinden en die heb ik al. Beetje jammer. Toen maar een zwarte rok gekocht want die had ik nog niet en een nieuwe portemonnee want m’n oude begon een beetje kaal te worden. Ook nog even koffie gedronken met een mueslibar want ik had nog geen ontbijt gehad. Opa en oma waren een extra nachtje gebleven en het was dus ietwat vol in de keuken. Toch een stuk minder gezellig hoor, in je eentje koffie drinken. Nog even wat door Colchester gelopen en toen maar naar huis gegaan. Colchester is handig maar niet heel erg gezellig. Toch jammer want het lijkt wel lente! Zon, strak blauwe lucht, best warm. Het perfecte weer om een wandeling te gaan maken. Als niet alle voetpaden een grote modderboel waren . Dus ga ik de rest van de dag maar in m’n kamer doorbrengen met het raam open, werkt ook!
Wat ik nog vergeten was te melden: Imogen kan tot 10 tellen in het Nederlands! Ze begon er woensdag opeens mee. Ik doe al heel lang de teentjes tellen in het Engels en de vingers in het Nederlands en toen ik haar vroeg haar vingers te tellen, begon ze opeens in het Nederlands, erg leuk. Ok, ze vergeet de 3 nog maar daar kijken we maar even overheen. Ze zingt ook nog regelmatig ‘poesje mauw’ dus er komt steeds meer Nederlands bij.
Dat was mijn week weer. Voor komende week ook nog geen plannen dus we zien wel weer. Tot dan!

XxX Emma