Week 46

Toen was er weer een week voorbij! Aan de ene kant ging afgelopen week heel snel voorbij maar aan de andere kant ook heel erg langzaam. Zowel het weer als de activiteiten zaten niet heel erg mee.
Maandag ochtend (eigenlijk zondag avond al maar toen was het nog niet heel erg serieus) bleek dat Jemima toch echt nog niet lekker was en ze bleef maar met haar vinger in haar oor prikken. Sam was dus bang dat ze oorontsteking had dus wilde met haar naar de dokter. Helaas was het zo druk bij de dokter dat ze geen afspraak meer kon maken dus op goed geluk lang kon komen. Claire had gezegd dat Sam en Jemima maar naar Hadleigh moesten gaan en dat ik dan met Imogen en Saskia thuis zou blijven zodat er niet nog meer bacteriën opgelopen zouden worden bij de dokter. Dat was geen probleem en Sam kwam terug met Jemima en een dosis antibiotica want er was inderdaad oorontsteking geconstateerd. Tegen de avond (en na 2x antibiotica) was Jemima al een heel stuk opgeknapt gelukkig. Verder waren er mannen langsgekomen om de AGA weer aan te krijgen maar dat lukte niet dus moest er een speciale AGA meneer komen op donderdag.
Dinsdag gingen de kinderen niet naar peuterspeelzaal omdat Claire vond dat ze eerst maar eens helemaal beter moesten worden. Want nu had ook Saskia pijn aan haar oor… Dus weer naar Hadleigh. Dit keer wel met z’n allen want Sam vond dat Immie ook maar gelijk gecheckt moest worden. Ik met Mima naar de supermarkt en de bibliotheek terwijl Sam met de andere 2 naar de dokter ging. Saskia had inderdaad ook een ontstoken oor maar Immie gelukkig niet! Saskia was gelukkig niet zo erg als Jemima maar ze was toch hangerig en wilde niet echt eten. Arme Immie werd een beetje buitengesloten maar ze voelen gelukkig aan dat er iets niet klopt dus zijn ze rustiger dan normaal. ’s Middags was Claire thuis omdat ze naar de dokter was geweest. De meiden wisten het gelukkig niet en ze kwam pas binnen toen ze klaar waren met eten. Verder hebben we film gekeken (Jungle Book) en op de bank gehangen.
Woensdag wilden we naar Asda om luiers te kopen maar het regende zo hard dat Sam het niet verstandig leek om de meiden naar buiten te laten gaan, waar ze eigenlijk best gelijk in had. We zijn nog wel naar de supermarkt in Stoke gereden omdat Sam geld moest pinnen voor Claire om Tracy de schoonmaakster te betalen. Meer hebben we niet gedaan want het regende en de kinderen waren moe.
Donderdag konden ze nog steeds niet naar peuterspeelzaal dus waren ze weer de hele ochtend thuis. Is gezellig maar Sam en ik merkten toch dat we eraan gewend zijn geraakt om 2 uur voor onszelf te hebben waarin we kunnen wassen, koken, en bedden verschonen. We moesten er nu dus echt aan denken om nog andere dingen te doen. We wilden ’s ochtends naar Hadleigh om de rest van Jemima’s medicijnen op te halen en luiers te kopen maar dat ging niet want de AGA man zou om 11 uur langskomen. Hij kwam uiteindelijk pas om 12 uur maar hij was er tenminste. De AGA is nu dus weer aan! De keuken is gelijk ontzettend warm en ik kon vrolijk in mijn T-shirt rondlopen. Is ook interessant in November.
Vrijdag was James thuis en dat was minder erg dan Sam en ik hadden verwacht. Eigenlijk wisten helemaal niet wat we konden verwachten maar James is vooral bezig geweest met de verwarming mannen en met klusjes in het huis. Jemima heeft een paar keer gehuild om haar ‘daddy’ maar dat was met enige afleiden goed te doen. De verwarming is nu ook gefixt dus er zijn geen warme radiatoren meer in het midden van de nacht! Het was uiteindelijk sneller gedaan dan verwacht dus dat scheelde ook weer. ’s Middags was Claire ook thuis en gingen ze met z’n allen naar John Lewis bij Ipswich. Ze kwamen thuis met badeendjes en Sam zei dat het erg fijn was geweest. Ik heb niks gedaan de hele middag zoals gewoonlijk. Naja, ik heb al mijn recepten boeken doorgebladerd en alle goede recepten bewaard en de rest weggegooid.
Zaterdag was het tijd om vroeg op te staan en naar London te gaan! Sam wilde niet rijden omdat ze met een vriend af zou spreken en zou drinken en ik kon niet rijden want de auto is nog steeds kapot (geen idee wanneer hij weer gerepareerd gaat zijn maar het gaat nog wel een week duren blijkbaar). Dus met de taxi naar het station. Rond 10en waren we in London en na snel koffie te hebben gedronken zijn we elk ons eigen weg gegaan. Ik naar Oxford Street en zij naar Victoria. Ik wilde eigenlijk naar Camden maar dat ging niet omdat de tube niet reed en ik niet wist hoe er met de bus te komen. Dus maar naar Primark geweest om sokken en warme shirts met lange mouwen te kopen. Nadeel was dat ik er de rest van de dag mee rond moest lopen. Tot kwart voor 1 rondgelopen en toen tante Els ontmoet bij Green park station en wezen lunchen in de buurt van Leicester Square. Dat was ook nog een eindje lopen maar eerder konden we niks vinden met ruimte. Daarna met een omweggetje naar Oxford Street gelopen om daar Faith te ontmoeten. Tante Els ging toen haar weg en ik ging met Faith chocolade melk drinken. Daarna nog even Debenhams in omdat het buiten te koud en te druk was (Oxford Street is niet gezellig in November want iedereen vindt het dan al nodig om kerstinkopen te doen en je kan over de hoofden lopen). Om 18:00 zou ik Sam op Liverpool Street ontmoeten om weer samen naar huis te gaan zodat we weer een taxi konden delen. De trein was zowel op de heenweg als op de terugweg niet normaal vol en we moesten dus staan… Gelukkig was het de snelle trein die er maar 50 minuten over doet maar leuk is toch anders. Bij thuiskomst thee gemaakt en naar mn slaapkamer om Doctor Who te kijken. Erg belangrijk!
Zondag zou ik met Sam naar John Lewis gaan (ze was op vrijdag haar portemonnee vergeten). Eerst naar Costa aan de overkant om te ontbijten en daarna de winkel in. John Lewis is een soort Bijenkorf maar dan nog net een tikkeltje duurder. Niks mis mee, leuk om rond te kijken, maar kopen is net buiten mijn bereik. Ze hebben er bijvoorbeeld mooie dekbedovertrekken maar die kosten dan wel gelijk 45 pond. Sam heeft er nog wel dingen gekocht voor familie voor kerst maar ik heb het bij kijken gehouden. Ernaast was een Waitrose supermarkt waar we nog een paar dingen hebben gekocht en toen wilden we lunchen. We hadden nog geen honger maar wilden nog niet naar huis want Claire en James hadden gasten dus we wilden niet in de weg lopen. Naar de Suffolk Food Hall gereden maar daar was het vol. Ernaast zit een locale supermarkt en daar wilden we ook nog even kijken en bij binnenkomst bleek dat ze er een klein café met broodjes hadden. Dus hebben we daar geluncht. Daarna naar huis want we zijn beide best moe. Nu even het Sinterklaasjournaal van gisteren inhalen en daarna lui voor de tv hangen.
Komende week wordt hopelijk weer iets avontuurlijker nu de kinderen weer beter zijn want dit is niks, niet voor ons en niet voor hen. Imogen begint zich dood te vervelen en ik ook. We zullen nog niet heel veel ondernemen maar meer dan afgelopen week. Tot dan!

XxX Emma