Week 36

En daar was ik weer! Ten eerste: gefeliciteerd mama! Tis toch raar om niet op iemands verjaardag erbij te kunnen zijn… Ten tweede: het is takke weer. Ok, niet perse nu maar wel afgelopen week en vanmiddag (oh en in het noorden van het land maar daar woon ik gelukkig niet). Ten derde: peuterspeelzalen zijn misschien leuk voor de kinderen die ernaar toe gaan maar voor ons is het een stuk minder leuk. Ok, laten we verder gaan met afgelopen week.
Maandag zijn we vrolijk thuis gebleven. Ook regende het de hele dag dus konden we toch niet veel doen. En het was de eerste dag dat ik het de hele dag koud heb gehad… Nu sta ik er hier in het huis bekend om dat ik het altijd koud heb maar het was al een paar maanden niet voorgekomen maar het is weer begonnen hoor! Leuke was (naja leuk, eigenlijk is het gewoon zielig) dat het nog gewoon 20 graden was overal. Maar het waaide dus ook binnen waaide het – niet heel erg maar toch genoeg om het te voelen. Dus geprobeerd zo veel mogelijk rond te rennen met de meiden om warm te blijven. Gelukkig deden ze vrolijk mee dus leek ik niet een complete idioot. Sam vond het hilarisch maar ik ben altijd blij om de dorpsclown te zijn dus ik zat er niet mee. In de middag kwam Adrian de schilder weer, dit keer om de buitenkant van het huis te schilderen. Hij rijdt in een rood bestelbusje wat lijkt op de autos waar de postbezorger in rijdt (hoe heet die man in het Nederlands? Ik weet het niet meer!) dus de meiden zeggen elke keer als ze naar buiten kijken – busje staat voor het raam van hun speelkamer – Postman Pat Van, Postman Pat Van. We proberen ze te leren dat het Adrian is – die voor Postman Pat wordt aangezien – maar tot nu werkt het niet heel erg. Jemima zegt soms ‘not Postman Pat’ en schudt dat heftig haar hoofd maar dat is sporadisch.
Dinsdag was het weer tijd om naar de peuterspeelzaal te gaan en Sam en ik waren benieuwd hoe dat af zou lopen. Vorige week ging het zo goed dat het bijna niet anders kon dan slechter gaan. Ik ben gelijk toen ze de deuren sloten weer naar buiten gelopen en Sam is gebleven voor de eerste 5 minuten. Blijkbaar werd ik even gemist door Saskia en toen Sam weg ging, moest Saskia weer even huilen maar verder ging het goed! Sam heeft bijna 3 uur lang lopen stressen waarom ze niet belden en of haar mobiel het wel deed, stiekem best grappig. Ik ben naar de Asda gereden om een paar boodschappen te doen die we maandag niet binnen gekregen hadden en om appels te kopen om een appeltaart te kunnen maken later in de weet, meer daarover later. Rond 12en de meiden weer ophalen en dat is het afscheid toch wel waard hoor. Zodra ze ons zien, wordt er breed gelachen, gestampt met de voetjes van enthousiasme, en onze namen worden verrast gezegd. Het is elke keer weer alsof ze niet verwacht hadden dat we ze op zouden komen halen . Die middag maar gewoon weer binnen gezeten omdat het regende – ’s ochtends was het stralend blauw… - en om de meiden rust te geven. Ze zijn nog steeds verrassend actief na peuterspeelzaal.
Woensdag vonden Sam en ik het tijd om iets leuks te gaan doen met ze dus zijn we naar Adventure Land geweest. Het was of dat of een boerderij maar omdat het weer niet heel erg geweldig leek te worden, zijn we maar voor het binnen speelparadijs gegaan. Het was er heerlijk rustig na al die weken zomervakantie met heel veel kinderen. Om half 12 was een goochelaar maar die hebben we maar overgeslagen, de meiden leken er toch niet in geïnteresseerd en ze waren toch fijn aan het spelen. Vooral de glijbaan is een grote favoriet maar nadeel is dat ze er nog niet zelf op kunnen klimmen. Ze kunnen het wel maar de treden zijn nog net te groot voor ze dus ze vallen er nog relatief makkelijk af. Saskia is verder gek op het ballenbad: vooral als ze er alleen met mij in zit, is het geweldig. In de ballen gegooid worden, erdoor heen gesleept worden, erin begraven worden, niks is te gek en alles is leuk. Rond 12en weer naar huis en lunchen. Sam vindt het niet fijn om ergens met de meiden te lunchen omdat ze dan meestal patat eten en Claire en James dat niet al te fijn vinden. Vind ik interessant want toen Faith er was, gingen we altijd ergens eten als we uit waren. Laat zien dat Sam toch nog een beetje geïntimideerd is door Faith. Over Faith gesproken: ze heeft een kamer in London en moet nu alleen nog verhuizen. Wanneer dat gaat gebeuren is nog niet zeker want ze is nooit hier. Arme Sam leeft nu uit haar koffer want ze heeft geen kasten of niks om dingen op te slaan. Claire wil Faith dwingen deze week te verhuizen dus ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren!
Donderdagochtend was het weer tijd voor peuterspeelzaal en het gaat echt steeds beter. Saskia begon met spelen en keek niet meer om. Jemima kan het ook al niet meer schelen of we er wel of niet zijn dus alleen Immie heeft nog problemen met achtergelaten worden. Nu is ze altijd het meest gehecht aan mama, Sam, papa, of mij (of wie dan ook) dus met dat in gedachte gaat het eigenlijk best goed. Sam kon weer na 5 minuten weg en we zijn weer niet gebeld. Deze keer heb ik het hek geverfd. Faith was er in Augustus mee begonnen maar heeft het nooit afgemaakt dus ben ik maar verder gegaan. Ze zei dat het maar weinig was – wat waar is – maar het fijn ook alle rot stukjes. Ik ben nu dus op de helft (na iets meer dan een uur verven) dus ga komende week maar verder als het kan. Ik verveelde me dood maar het moet toch gedaan worden. Daarna gedoucht om alle verf van me af te spoelen en de meiden weer opgehaald. Elke dinsdag en donderdag doen ze aan knutselen dus ze komen elke keer met een kunstwerk thuis. Erg leuk hoor maar het is nooit droog als je het mee moet nemen. Ook zijn we met z’n tweeën voor drie kinderen en een tas en moeten we dus kunstwerken meenemen. Het is tot nu toe elke keer gelukt maar het is niet ideaal. Vooral Saskia houdt van lijm en haar werkjes drupten van de lijm. Achterin de auto gelegd en het er ’s middags uitgehaald toen het droog was. Toen de meiden net in bed lagen, kwamen opa en oma aan. Meiden overstuur toen ze wakker werden want opeens stond opa in hun slaapkamer. Rest van de middag dus met teveel mensen in de speelkamer en keuken gezeten. Claire en James waren naar een bruiloft (wat ’s ochtends nog leuk was want ze waren nog niet weg toen de meiden wakker werden dus James was met Sam in hun slaapkamer en ze waren al beneden voor ik er was. Niet handig want de meiden schreeuwden toen papa en mama weg gingen) dus Sam en ik moesten de meiden naar bed brengen. Geen problemen – behalve Jemima die schreeuwde maar dat wordt vaker gedaan ’s avonds – en gelukkig waren Claire en James niet al te laat thuis kon Sam op tijd naar bed.
Vrijdag moest Sam weer naar de dokter maar omdat opa en oma er waren, konden wij thuis blijven. Het was eigenlijk weer eens een keer droog dus we hebben fijn door de tuin gewandeld met opa en oma terwijl Sam weg ging. Al het fruit aan oma laten zien die toen gelijk pruimen moest plukken die ik nu mag verwerken. Niet heel erg handig want ze liggen nu 3 dagen in een schaal maar ja. Sam was iets na lunch weer terug dus ze kon helpen met naar bed brengen wat altijd handig is. ’s Middags appeltaart gebakken van koopmans omdat het dit weekend mijn mama’s verjaardag zou zijn. Op vrijdag bakken leek me handiger dan in het weekend omdat Claire en James dan in de keuken zijn. Goed gelukt gelukkig al wordt er niet genoeg van gegeten zoal gewoonlijk. Verder helemaal niks gedaan, zoals gewoonlijk.
Zaterdag was Thorington Hall eindelijk open! Opa en oma waren gebleven – ook omdat Claire naar een modeshow van de London Fashion Week ging – om te gaan kijken en zijn met Claire en James en de meiden geweest. Sam en ik gingen samen toen zij net terug kwamen. Om eerlijk te zijn was het een beetje teleurstellend. Het staat momenteel leeg dus het was een leeg, kaal huis. Op zich is er niks mis mee maar het voelde raar. De National Trust is bezig er appartementen van te maken voor in de zomer want zoals Claire zei, het zal vreselijk moeilijk zijn het in de winter warm te houden. Claire zei ook dat de meiden en vooral Jemima zich raar gedroegen in sommige kamers, vooral die met Delfts blauwe tegeltjes in de open haard: blijkbaar wilde ze daar weg en bleef ze de hele tijd over baby’s praten wat Saskia normaal doet. Nu schijnt het er te spoken dus daar heeft het misschien mee te maken. Het was nog redelijk druk, wat we niet hadden verwacht: het veld naast onze tuin (wat bij de Hall hoort) stond vol met auto’s. Wij konden door dat veld lopen en de man die de auto’s regelde keer raar op toen we aankwamen . Daarna zijn Sam en ik naar Sainsbury’s gereden om te lunchen en boodschappen te doen. Rest van de middag hebben we plannen gemaakt voor London voor volgend weekend. Buckingham Palace gaat niet meer want is vol geboekt, Madame Tussaud is te duur net als the London Eye dus gaan we nu naar Kensington Palace waar je niet voor hoeft te reserveren en niet al te duur is. Ook gaan we naar een show op zaterdag avond, welke weten we nog niet, we gaan gewoon naar de box office op Leicester Square om te kijken wat ze hebben. Ook staat Hamleys op het programma (een hele grote speelgoedwinkel) omdat ik daar nog nooit ben geweest en dat kan niet. We gaan vast voor Kerst kijken voor de meiden.
Zondag is een niks doen dag. Komende weekenden worden druk genoeg: London met Sam, London met tante Els, naar Nederland vliegen, terug naar hier vliegen. Ook schijnt het vanmiddag heel erg slecht weer te worden dus ik ga fijn films kijken en mijn boek lezen. Sam is naar haar zus in London, Claire en James en de meiden zijn naar Snape om naar meubels te kijken denk ik, en Faith is er ook nog niet al wordt ze wel verwacht dus ik heb momenteel het huis voor mezelf! Muziek staat fijn hard (niet te hard) en ik kan mee bleren wat niet al te vaak meer voorkomt. Er staan geen spannende dingen in het schema voor komende week (behalve London dan maar das in t weekend) maar ik laat het weten als er dingen zijn gebeurd.
Tot dan!

XxX Emma