Week 37/38

Weer twee weken in één maar aangezien vorig weekend nogal vol was, had ik geen tijd om te schrijven. Door de weeks in mijn pauze schrijven werkt niet heel erg heb ik gemerkt dus moest het maar een weekje wachten. Dit weekend heb ik wel alle tijd (deels tijd genomen) dus kan ik gelukkig wel schrijven want komende weekend gaat weer niet lukken denk ik.
OK, de eerste maandag. Zo lang geleden dat ik me er niet veel meer van kan herinneren maar maandagen kennende, hebben we niks uitgevoerd. Behalve dan door de tuin banjeren en de gewoonlijke routine.
Dinsdag. Zoals gewoonlijk naar de peuterspeelzaal wat steeds beter lijkt te gaan dus dat is goed. Jemima kan het al niet heel veel meer schelen of je er wel of niet bent, Imogen heeft vriendjes gemaakt met één van de leidsters dus zodra haar jas uit is, loopt ze op haar af en begint tegen haar te kletsen en Sam en ik zijn vergeten. Alleen Saskia heeft nog een beetje aanhankelijkheid en het verschilt per week en dag hoe het gaat. Meestal is het alleen je hand vasthouden maar liever niet los laten en soms is het huilen. Maar meestal blijft het huilen achterwegen wat toch fijn is: een huilend kind achterlaten is moeilijk. Geen idee meer wat ik in die tijd heb gedaan maar het zal wel nuttig geweest zijn.
Woensdag zouden we naar een speelplaats gaan met schommels enzo maar Sam wilde niet. Aangezien zij degene is die moet rijden, is het toch wel handig als Sam er ook zin in heeft. Helaas gebeurt dit wel vaker en gaan we daardoor niet naar buiten. ’s Ochtends zij ze dat ze liever ’s middags zou gaan maar ’s middags gaan is niet handig want dan zijn de scholen uit en worden onze meisjes dus onder de voet gelopen wat niet helemaal de bedoeling is. Ook zit de speelplaats naast een school dus is het druk met parkeren wat ook niet ideaal is. De meiden vinden het niet erg want ze vermaken zich ook wel in de tuin maar persoonlijk vind ik het saai. De meiden gaan nu ook naar peuterspeelzaal waardoor ze minder weg hoeven door de week maar Sam en ik zijn dan wel gewoon thuis en hebben geen uitje. Het is de bedoeling dat we elke woensdag proberen ergens naar toe te gaan maar we moeten nog zien of dat gaat lukken.
Donderdag weer naar peuterspeelzaal. Ik in de tussentijd de kamer met al het wasgoed uitgespit en schoongemaakt. Dat zijn het soort dingen die Sam en ik graag willen doen maar er door de weeks geen tijd voor hebben. Niet de leukste of spannendste taken maar wel nodig af en toe. Opa en oma kwamen niet deze week want ze waren verkouden en wilden het niet aan ons doorgeven. Erg aardig van ze. Donderdagmiddag moesten we naar Hadleigh om Saskia en Jemima door de dokter te laten onderzoeken en Sam moest iets ophalen. Nadeel was dat t regende en we natuurlijk niet voor de deur konden parkeren dus moesten een paar minuten lopen. Allemaal goed gekomen uiteindelijk (Immie was met Sam mee haar ding ophalen en barstte in tranen uit omdat ze het eng vond) en we waren weer op tijd thuis om de meiden eten te kunnen geven.
Vrijdag moest ik invallen voor opa en oma omdat Claire iets te laat thuis was om de meiden naar beneden te kunnen helpen. Sam haat het als ik het doe maar het was noodzakelijk. Immie was erg overstuur omdat ze wakker was gemaakt (ze krijgen nog maar 60 minuten slaap ipv 90) dus moest eventjes met haar op schoot in de speelkamer zitten. Gelukkig kwam Claire al snel thuis dus konden ze alle drie aan mama gaan plakken. Vrijdag was de eerste avond dat ze eindelijk alle drie weer goed naar bed gingen. Sinds dinsdagavond was Saskia overstuur als ze naar bed moest ’s avonds. Ze heeft drie nachten bij papa en mama geslapen omdat ze anders begon te gillen. Op woensdag of donderdag (kan het me niet meer herinneren) begonnen ook de andere twee dus ze hebben alle drie, omstebeurt, bij Claire en James in bed gelegen, niet ideaal. Maar vrijdag ging het eindelijk weer goed!
Zaterdag gingen Sam en ik naar London! De rest zou naar Oxford gaan omdat Claire daar een reünie van haar universiteit had. We hadden eerst met Faith afgesproken om te gaan lunchen bij Marylebone omdat we (Sam en ik) om 15:00 een afspraak hadden om onze nagels te laten doen in Baker Street wat vlak bij elkaar was. Daarvoor hebben we geprobeerd tickets voor het theater te kopen maar dat mislukte omdat het 1. te duur met slecht zicht was of 2. we apart moesten zitten. Dus besloten maar naar de film te gaan: About Time. Ik was enthousiast omdat ik een trailer had gezien en Sam was enthousiast omdat het geschreven is door Richard Curtis die oa Love Actually en Four Weddings heeft geschreven. Na de tickets vast te hebben gekocht, naar Faith gegaan en een lunchplek gezocht: Faith liep de verkeerde kant op (ten opzichte van Baker Str.) maar het kwam goed. Een soort van pub gegeten, erg rustig – we waren de enige klanten – maar wel lekker. Daarna door naar de manicure. Sam is een groot fan van manicures sinds een paar maanden maar ik had er nog nooit één gehad. Ik moet toegeven, het is fijner dan ik had verwacht. Fijne salon al konden we niet naast elkaar zitten en waren alle mevrouwen die je nagels deden chinees waardoor je niet met ze kon praten. Maar na een uurtje stonden we toch weer vrolijk buiten. Nagellak kwam er helaas na 3 dagen al af maar we mochten niet klagen. Naar het hotel om in te checken en weer naar Leicester Square om iets te eten te vinden voor de film. Uiteindelijk saai naar pizza hut geweest omdat alles vol zat – wat te verwachten was op een zaterdagavond. Door naar de film die een stuk leuker was dan ik had verwacht. Ik wist wel dat hij leuk zou zijn maar het was nog leuker! Geen idee of ie in Nl draait maar ga hem zeker zien! Rond half 11 weer op straat en terug naar het hotel om ons bed in te duiken.
Zondag fijn ontbeten in het hotel – waar trouwens veels te veel Nederlanders zaten – en weer uitchecken. Door Hyde Park en Kensington Gardens naar Kensington Palace gelopen om dat te bezichtigen. Sam was er ook nog nooit geweest dus dat kwam mooi uit. Sommige delen waren ontzettend mooi maar andere delen waren een beetje teleurstellend vond ik persoonlijk. De ruimtes waar koninginnen hebben verbleven waren niet ingericht als hun vertrekken maar als musea wat ik jammer vond. In het paleis koffie gedronken en richting Oxford Street om ietwat te shoppen. Uiteindelijk niet heel erg veel van terecht gekomen omdat het te druk was en ze maar weinig hadden wat we wilden kopen. Bij Marks and Sparks nog een taartje gegeten en met de bus terug naar Liverpool Street. Dat laatste was nog een heel avontuur op zich aangezien er in the City heel wat werkzaamheden waren waardoor we er meer dan een uur over hebben gedaan op de plaats van bestemming aan te komen. Weer terug naar huis, daar nog Downton Abbey gekeken (nieuw seizoen hier net begonnen) en slapen na een druk weekend.
Maandag weer fris en vrolijk verder! Weer in de tuin gespeeld en ’s middags melk gekocht want die was op en de boodschappen zouden pas dinsdag komen. Het was maar 15 minuten rijden maar we zijn toch even weg geweest, al zijn de meiden de auto niet uit geweest want dat was te ingewikkeld geweest. Claire en Sam hebben besloten dat het beter is de routine van de meiden nog verder om te gooien: ze gaan nu later eten, gelijk door naar hun bad, en dan gelijk naar bed. Voor Sam en mij betekend dit dat we minder tijd hebben om beneden op te ruimen voor Claire en James thuis komen. Voor Claire en James betekend dit dat de meiden al boven zijn als ze aankomen. Het lijkt te werken want er wordt minder gehuild voor het slapen gaan.
Dinsdag de kinderen gedropt (Sam zou het vreselijk vinden als ze dit zo kon lezen) en hun kledingkast doorgespit. Het is nog net niet mogelijk al hun zomershirts in de voorraad te doen maar alles ziet er tenminste, tijdelijk, weer een beetje netjes uit. ’s Middags weer in de tuin gespeeld omdat het kan.
Woensdag zijn we naar de dierentuin geweest! Claire zei dat Saskia weer de hele avond en nacht op was geweest dus dat ze misschien te moe zou zijn maar dat viel mee. Nadeel van alleen met Sam en de meiden gaan, is dat we ze niet uit hun buggy’s kunnen halen. Drie kinderen, twee buggy’s en maar twee volwassenen lukt helaas niet. Vooral Imogen was het daar niet mee eens maar dan moest ze maar schreeuwen. Ander nadeel van de buggy’s is dat de dierentuin er geen rekening mee houdt: bijna alle dieren zijn niet of nauwelijks te zien voor kinderen die in een buggy zitten. Besloten in de dierentuin te lunchen en daarna naar huis te gaan zodat de kinderen in de auto konden slapen maar daar dachten de kinderen anders over. Jemima viel al snel ik slaap maar Immie en Saskia hadden samen zo’n lol dat ze klaarwakker waren. Ze thuis toch maar even in bed gelegd waar ze wel sliepen. ’s Middags ze extra moe gemaakt door ze door de tuin te laten rennen.
Donderdag, zoals gewoonlijk, weer peuterspeelzaal maar deze keer was Claire thuis. Ze heeft ze gelukkig niet weggebracht maar wel opgehaald. Helemaal niet erg maar de meiden kunnen er niet tegen. Er is er altijd wel één die elke keer dat mama aankomt of weggaat helemaal over de rooie raakt. Dit keer was het Jemima. Als je dan één kind hebt, is het te doen maar je kan er geen drie tegelijkertijd optillen. Er waren niet al te grote drama’s en we hebben het overleefd. ’s Avonds ben ik met Sam naar Waitrose (dure, chique supermarkt) geweest om spullen voor Jemima’s homeopaat te kopen, meer bij zaterdag.
Vrijdag kwamen opa en oma en ze zouden t/m zaterdag blijven. Zelf ben ik naar Colchester gegaan om spijkerbroeken te kopen want ik heb ik 2 spijkerbroeken een gat wat niet heel erg goed werkt met kleine meisjes die graag hun vingertjes in gaten duwen en daardoor het gat groter maken… Opa heeft me naar de bus gereden en ik ben terug komen wandelen want het was mooi weer. Ik geloof niet dat ik langer dan 90 minuten in Colchester ben geweest maar toen had ik het nu eenmaal wel gezien. Claire was nog niet thuis toen ik thuis kwam maar gelukkig wel op tijd om bad mee te maken. Heb geprobeerd niet al te veel tijd beneden door te brengen en op koken en eten na, is dat redelijk goed gelukt.
Zaterdag ging ik naar London om tante Els te ontmoeten, Claire, James en de meiden naar London om naar de homeopaat te gaan, en Sam ging naar haar vader. Mijn tijd was erg leuk: fijn geluncht en daarna een wandeling gemaakt door The City met een gids. De groep was ietwat groot – zo’n 60 man – maar het was uit te houden. Ook was het gratis wat een fijne verrassing was maar Transport for London had 30 gratis wandelingen dit weekend waarvan dit er één was. Ook met tante Els bij kunnen praten wat ook fijn is. Leuk was ook dat ik nu weet waar in London de Nederlandse kerk staat, compleet met bord dat de eerste steen is gelegd door prinses Irene (en niet Beatrix zoals onze gids zei).
Zondag (of vandaag) heb ik besloten niks uit te voeren wegens voorgaande, huidige, en toekomstige drukke weekenden. Het feit dat ik dit blog schrijf is al heel wat. Ok, ik ben naar Asda geweest om wat boodschappen te halen en de auto vol te tanken maar verder doe ik niks. Hiervoor heb ik al mij boek uitgelezen en hierna ga ik tv kijken en aan een nieuw boek beginnen. Oh ja, en skypen met de ouders maar dat is ook niet veel werk.
Over een week zit ik in Delft (of in elk geval ergens in Nederland) dus zal er ook geen blog komen. Opa en oma gaan hier op het huis passen en mij naar Colchester rijden wat er handig en aardig is van ze. Dus als iemand nog behoefte heeft aan spullen uit Engeland, laat het dan voor vrijdagmiddag weten en als je geluk hebt, neem ik het mee!

XxX Emma