Week 25/26

Vandaag ben ik hier officieel 6 maanden. Ok, gisteren was het 6 maanden dat ik weg ging maar vandaag was het 6 maanden sinds ik de meiden voor het eerst heb gezien en dat vind ik toch meer tellen ;-). Soms kan ik nog steeds niet geloven dat ik hier al zo lang zit, het lijkt korter, al lijkt het soms ook veeeel langer dan zes maanden.
Waar was ik gebleven, oh ja de maandag voor de verjaardag / doop. We hebben niks gedaan. Deels omdat we niks te doen hadden en deels omdat we vonden dat de meiden een rustige week moesten hebben aangezien het aankomende weekend druk zou zijn. En als ik niks doen zeg, bedoel ik niet niks niks. We gaan nog steeds naar buiten met ze maar blijven in de tuin en doen geen drukke dingen. De tuin is groot genoeg en zeker nu ze groter zijn (al zijn ze nog steeds klein vergeleken met leeftijdsgenoten), is het makkelijk om een hele dag in de tuin rond te hangen. Maandag was wel opzienbarend in het Dan front want meneer had besloten dat hij het toch niet leuk vond dat er mensen in zijn kamer zouden slapen tijdens de doop terwijl hij op vakantie zou naar Ibiza. Claire niet blij en wij ook niet want nu moest er een nieuwe kamerindeling komen. Uiteindelijk goed gekomen omdat er iemand cancelde wegens ziekte maar toch was het niet fijn. Dan komt dit weekend (weekend na de doop) weer terug en hij zal waarschijnlijk niet lang blijven, is de voorspelling.
Dinsdag was Faith er en we moesten het huis uit voor de hele dag of in elk geval de ochtend want Dan zou gif op de kiezelstenen spuiten zodat het onkruid dood zou gaan. Niet echt gevaarlijk voor de meiden maar better safe than sorry. We zijn vrolijk naar een boerderij gehuppeld (naja gereden) en hebben er zo’n 3 uur doorgebracht. We hebben er konijntjes geaaid (die werden op je schoot gezet en bleven dan braaf zitten) wat erg fijn was. Denk dat de volwassenen het bijna leuker vonden dan de meiden maar toch! Saskia vond de kuikentjes het liefst en heeft daar het grootste gedeelte van de tijd doorgebracht. Was maar goed ook want grote dieren zijn eng omdat ze groot zijn en kleine dieren zijn eng als ze teveel herrie maken… Ook kan ze sinds kort ‘baby’ zeggen dus de kuikentjes waren heel veel ‘baby’. Op de terugweg zijn ze alle drie in slaap gevallen (aangezien het al over 2en was) en de rest van de middag in de speelkamer gehangen omdat men toch wel redelijk moe was na al de avonturen op de boerderij.
Woensdag kwam er een Ikea bezorging met nóg een bed wat betekende dat Sam en ik thuis wilden blijven tot het bed (en een kast ofzo) er zou zijn. Maar goed ook, want het matras ontbrak dus moest Claire gebeld worden. Wat ook meespeelde, was dat Sam Dan niet vertrouwde met het aannemen van spullen. De issue tussen Dan en Claire was erger geworden (hij texte haar dat hij ontslag gaat nemen, wat Claire stiekem wel best vindt) en Sam was nogal pissig op Dan. ’s Middags zijn we naar de Asda gereden om luiers en fruit te kopen aangezien beide op waren. Niet heel bijzonder maar toch een fijn uitje. Vooral omdat er drie meisjes in de wagentjes zaten en de hele tijd ‘baby, baby, baby’ zeiden tegen elk kind dat we tegen kwamen, maakte niet uit hoe groot het was.
Donderdag was weer rustig want de dag erna zouden er gasten gaan komen! Er waren nog even wat strubbelingen met één van de peetouders maar ook dat was op tijd opgelost. De rest van het Ikea bed kwam ook aan op donderdag dus James kon het vrijdag fijn gaan bouwen aangezien hij vrij had die dag.
Vrijdag bracht de eerste gasten (ok, twee, en pas in de loop van de middag, maar toch). James was de hele dag druk met dingen bouwen, ophalen, en organiseren en probeerde ook nog tijd te maken voor de meiden. Het is altijd fijn als één van de ouders thuis is maar het maakt het ook moeilijker omdat de meiden dan alleen maar papa of mama willen. We snapten dat het moeilijk was om weg te blijven maar het maakt het wel makkelijker. ’s Middags moest ik m’n kamer opruimen en stofzuigen aangezien er mensen zouden slapen van zaterdag op zondag. Mijn kamer had er nog nooit zo schoon en leeg uitgezien. Was maar schone schijn want al min laden en kasten zaten overvol maar dat was niet te zien. Toen ik beneden kwam, waren de twee gasten gearriveerd: oma (moeder van James) en Felga, een vriendin van andere oma. Vooral Fel was een druk en aanwezig persoon. Niks mis mee maar ze praatte soms wel erg veel ;-). ’s Avonds met Sam naar Sainsbury’s gereden om het huis te ontsnappen en vroeg het bed in want het zou een druk weekend worden!
En dat was het ook. Zaterdagochtend snel de laatste dingen schoongemaakt in m’n badkamer en m’n spullen naar Sam verhuisd. Zag er niet uit met al mijn beddegoed en mijn rolkoffer maar ik moest alles toch ergens in vervoeren! Met Sam naar the Farm Shop gereden om te ontbijten wat erg fijn was en toen weer naar Colchester om voor Sam een outfit voor de doop te vinden. Ze was niet tevreden met wat ze de week daarvoor had gekocht. Duurde gelukkig niet al te lang en ik heb niks hoeven kopen. Waren rond 1400 weer terug en moesten kado’s inpakken en kaarten schrijven. Terwijl we dat aan het doen waren, kwam Claire binnen met de mensen die ook in Sam’s huis zouden verblijven: 2 oudere mensen met hun kleinzoons van 16 en 18. De jongste zoon was erg ehm, vriendelijk. Het eerste wat hij deed was me een knuffel geven en me optillen… Claire had gezegd dat hij een mentale handicap heeft maar ik was niet voorbereid op een knuffel. En de tientalle knuffels de rest van het weekend. Het was een aardige jongen maar soms iets té aanhankelijk. Rond 1500 gingen we naar het huis om taart te eten en kado’s te geven. We hadden de taart op vrijdag al gezien maar hij bleef mooi. Drie oliefantjes van marsepijn op een citroen taart. Ik heb een foto dus zal proberen hem online te zetten. Toen was het tijd voor kado’s. En oh my word! hebben die drie kinderen veel kado’s gekregen. Iedereen koopt een kado voor elk kind wat logisch is maar het was een stapel! Ik denk dat alles nu uitgepakt is maar durf het niet met zekerheid te zeggen eigenlijk. Met sommige dingen kunnen ze nog niet echt spelen zoals een fietsje en een winkelwagentje en andere dingen worden opgeslagen voor over een paar maanden maar het meeste staat al in de speelkamer. ’s Avonds was er een bbq (de meiden sliepen al) en Sam en ik zijn vroeg naar bed gegaan. Viel gelukkig mee om samen in één kamer te slapen en we hebben goed geslapen.
Zondag zouden we rond half 11 in het huis zijn om te helpen met aankleden en eten geven van de meiden. De dienst zou om half 1 zijn en iedereen was mooi op tijd. De meiden zagen er uit als engeltjes in hun witte jurkjes en schoentjes en gedroegen zich ook erg goed. Immie begon zich op een gegeven moment wat te vervelen en begon te jengelen wat logisch was na een dienst van 30 minuten. Er werd niet gehuild toen er water over hun hoofden werd gegoten dus dat was erg fijn. Iedereen terug naar het huis geleid en om het huis om te laten parkeren. Was zo’n raar gezicht om zoveel auto’s daar te zien staan. Het voelde wel eindelijk alsof het huis werd gebruikt waar het voor is gemaakt: grote groepen mensen. Elke kamer in het huis werd benut wat normaal niet zo is. Het was prachtig, stralend weer dus konden we fijn met z’n allen de tuin in. Saskia vond het maar niks met al die mensen en wilde zo ver mogelijk van iedereen weg spelen wat gelukkig met een grote tuin ook te doen is. Er was een cateraar om de lunch te verzorgen die erg lekker was en Gemma was er ook om te helpen met de drank. Sam en ik hoefden eigenlijk niks te doen behalve een beetje op de kinderen letten maar zelfs dat werd ons soms uit handen genomen omdat er nu eenmaal zo ontzettend veel mensen aanwezig waren. Rond 1600 gingen de meeste mensen weg en rond 1800 was de rust wedergekeerd, gelukkig. Het was leuk en gezellig maar op een gegeven moment wil je gewoon je huis weer terug. De enige mensen die er nog waren, waren oma (moeder van James), Felga, en de grootouders met kleinkinderen die eerst bij Sam sliepen. Er was nu genoeg ruimte voor ze in het grote huis dus werden ze verhuisd naar een kamer met een echt bed. Met z’n allen ’s avonds lasagne van de cateraar gegeten die erg lekker was en naar bed. Het was rond half 11 eer ik naar boven kon omdat we laat aten maar ik kon uitslapen op maandagochtend want Claire en James zouden thuis zijn!
Maandag dus pas rond 900 beneden en zelfs nog voor de meiden! Wel geholpen met hun ontbijt en alles maar was moeilijk te peilen of ik nu moest werken of vrij had. Vier mensen voor drie kleuters is toch wel wat veel. Maar aangezien we naar de dierentuin (jeej!) zouden gaan voor hun verjaardag, waren er toch echt vier mensen nodig. Klinkt misschien raar maar er waren 2 buggy’s (1 éénpersoons, 1 tweepersoons) en aangezien ze nu kunnen lopen, doen ze dat liever dan de hele tijd zitten. Dat betekend één volwassene per kind (je kan er twee tegelijk hebben maar das toch moeilijker) en de laatste persoon doet de buggy’s. Dat was ongeveer wat we deden. Colchester Zoo is best groot, denk iets kleiner dan Blijdorp maar niet heel veel, en heeft heeeel veel heuvels. De heuvels maken het er niet makkelijker op maar waren wel een leuke afwisseling. Sam en ik hebben een jaarabo van Claire en James gekregen zodat we vaker met de kinderen naar de dierentuin kunnen gaan (kids zijn nog gratis) en dat gaan we ook zeker doen! We gaan ook een keer met z’n tweeën ;-) En! We kunnen gratis of met korting naar andere dierentuinen en daar hoort Blijdorp ook bij! Dus als Sam en ik naar Nl komen, gaan we naar Blijdorp :-P. Verder hebben we onder zeeleeuwen door gelopen, teveel ijs gegeten, en de giraffen gevoerd! Dat laatste was erg gaaf. Op de terugweg met Sam meegereden (niet genoeg ruimte in de SMax voor iedereen met buggy’s) en bij thuiskomst was ik eigenlijk vrij. Ik heb nog wel geholpen met eten enzo maar het was niet echt nodig. Ook Sam kon vroeg naar huis dus iedereen was happy.
Dinsdag waren Sam en ik compleet uitgeput. Dus besloten we dat we de rest van de week niks zouden ondernemen wat we normaal ook niet doen. Dus wel naar playgroup op dinsdag maar verder niks uitputtends. Playgroup was net als normaal: eentonig en saai maar voor de meiden een goede manier om met andere kinderen te leren omgaan. Niet dat ze met anderen spelen maar het is beter dan niks. We moesten tot het einde blijven omdat we waren ingebouwd op de parkeerplaats dus dat was een leuke afwisseling. Ook de meiden waren moe dus het was niet erg om te besluiten niks te gaan doen. Woensdag hebben we dus de hele dag niks gedaan en binnen gezeten. Het weer zat niet heel erg mee die dag dus was het binnen spelen met het nieuwe speelgoed. Het leukste is nog wel dat vooral de ballonnen die opgepompt waren het leukste zijn om mee te spelen, de rest wordt nog een beetje verwaarloosd.
Donderdag konden we gelukkig wel naar buiten (de meiden worden vervelend als ze de hele dag binnen moeten zitten, kunnen ze niet genoeg rennen) en opa en oma zouden komen. Nadeel is alleen dat ze altijd tijdens de lunch komen en vlak voordat er geslapen moet worden wat betekend dat opa mee naar boven loopt en toekijkt hoe de kinderen in bed worden gelegd. Ook zijn ze druk van het enthousiasme opa en oma weer te zien. Sam en ik hopen altijd dat ze later komen maar dat kunnen we natuurlijk niet zeggen. ’s Middags weer naar buiten en weer fijn belleblaasbubbels geblazen. Oma kon fijn wat onkruid uit de tuin plukken terwijl wij rondrenden en opa hield op iedereen toezicht.
Vrijdag zijn we met opa en oma naar the Farm Shop geweest om koffie te drinken en scones te eten. Voor de meiden leuk om alle dieren te zien en opa en oma vinden het fijn om uit te gaan. Sam zei dat oma’s ogen oplichtten toen Sam voorstelde naar the Farm Shop te gaan. Fijn een stukje scone gegeten (was niet nodig na alle taart van de week, er was/is zoveel over) en weer naar huis. ’s Middags mijn vrije middag en in de hitte (hebben nu een hittegolf naar mijn idee) naar Stoke gelopen om postzegels te kopen. Iedereen verklaarde naderhand dat ik van hen wel postzegels mocht hebben maar ik heb Europese nodig en die had niemand gehad. En heb fijn een ijsje kunnen kopen .
Vandaag is het zaterdag en ik ben, alweer, naar Colchester geweest. Sam moest haar brillen ophalen en we hadden zomerkleding nodig. Wist niet dat het zo moeilijk was om een korte broek te vinden die niet al te kort is. Alles hier bedenk nauwelijks je kont… Gelukkig wel iets gevonden en een nieuwe bikini dus laat de zomer maar komen! Hij is er al dus nu klagen we allemaal dat we het te warm hebben, best grappig. Ik zit in mijn kamer omdat het te warm is om buiten in de zon te zitten want zelfs binnen in de zon met het raam wagenwijd open is het bloedheet. Ook wel weer fijn, eindelijk de kans om zomerjurken te dragen!

XxX Emma