Week 15/16 - Reisverslag uit Stoke by Nayland, Verenigd Koninkrijk van Emma Kwast - WaarBenJij.nu Week 15/16 - Reisverslag uit Stoke by Nayland, Verenigd Koninkrijk van Emma Kwast - WaarBenJij.nu

Week 15/16

Door: Emma

Blijf op de hoogte en volg Emma

26 April 2013 | Verenigd Koninkrijk, Stoke by Nayland

Afgelopen week ben ik lui geweest en was het te mooi weer om binnen te zitten en een verslag te tikken (ja, das slechts een excuss voor mijn luiheid maar het was wel echt mooi weer). Maar ook omdat ik morgen (!) naar Nederland kom, leek het me handig om nu een verslag van 2 weken te maken en dan 1 van mijn tijd in Nl ofzo. Ik zie wel hoe het loopt.
De dag na mijn eenzame weekend was niet heel erg bijzonder op het feit na dat Faith nogal kreupel terug kwam na de Brighton marathon te hebben gelopen. Het heeft drie dagen geduurd voor ze weer een beetje normaal kon lopen. Ook heeft ze veel geslapen. Eigenlijk had ze dinsdag en woensdag diensten in het ziekenhuis maar die heeft ze maar afgezegd omdat ze toch niet normaal kon lopen en dus niet van heel veel nut kon zijn. Opa en oma waren er ook op maandag want de zolder / berging werd geisoleerd dus die zouden toezicht houden. Wat niet heel erg nodig bleek te zijn maar het was wel leuk om ze na al die weken weer te zien (laatste keer was voor ik naar Brussel ging). De meiden waren ook door het dolle heen om ze weer te zien wat altijd wel fijn is.
Dinsdag was weer playgroup dag dus zijn we met z’n allen in de auto gehesen en naar Dedham gereden (waar het is). Ook dat was weken geleden dat we waren geweest dus al het speelgoed was weer nieuw en iedereen weer eng. Het was nog de laatste week van de paasvakantie dus de meeste moeders met oudere kinderen waren er niet maar ach, de meisjes spelen toch niet echt met andere kinderen want ze hebben elkaar en niemand anders nodig. Ze beginnen nu wel steeds meer met ons te communiceren en niet alleen met elkaar. Vooral Jemima is erg goed in praten en kan steeds meer woorden zeggen wat communiceren een stuk makkelijker maakt. Imogen en Saskia zijn ook goed, Immie beter dan Saskia, maar minder vlot. Bij Saskia is het denk ik vooral onwilligheid. Ze kan meer zeggen dan wij weten denk ik. Ze ziet het nut gewoon nog niet heel erg. Jemima kan nu de namen van haar zusjes, haar eigen naam, papa en mama, en Emma zeggen. Vooral met dat laatste ben ik natuurlijk erg blij ;-). Na een aantal dagen beginnen ze nu ook door te krijgen dat ze elkaar kunnen roepen met de namen en er wordt nu dan ook regelmatig door de speelkamer “Immie!”,
Mima” of “Sasja” (Saskia is iets te moeilijk) geschreeuwd.
Woensdag besloot Faith dat we wel naar een indoor playground konden gaan (haar voet was een stuk beter) dus gingen we naar Go Bananas. Altijd leuk en Jemima is nogal een daredevil en wil van de hoogste glijbanen af enzo. In de auto is iedereen is slaap gevallen (de kleine mensjes dan) en om half 2 moesten ze weer wakker worden. Claire heeft besloten dat ze korter moeten slapen ’s middags omdat ze ’s avonds soms een nachtmerrie waren. Betekend wel dat Sam een half uur met ze in hun slaapkamer zit omdat ik tot 3 uur pauze heb en Claire niet wil dat dat ingekort wordt. Toch moet ik af en toe helpen als er iemand ongeduldig wordt en NU naar beneden moet en anders begint te gillen. Immie is erg ongeduldig de laatste tijd en Jemima heeft graag een temper tantrum waarbij ze op de grond gaat liggen huilen als iets niet bevalt. Saskia doet nog niks maar ik denk dat die later gaat stampen met dr voeten.
Van donderdag kan ik me werkelijk niks meer herinneren van overdag. ’s Avonds zijn Sam en ik naar Sainsbury’s geweest om even weg te zijn en hebben we het hert weer in de tuin gezien dus toen wij wegreden, was Dan in de tuin op zoek naar een hert. Het liep mank dus we denken dat het hetzelfde hert is als vorige keer want dat hert was ook mank. Dan heeft het niet kunnen vinden dus voor zover wij weten, is het nog in de tuin. Dan lijkt het niet erg te vinden wat het schijnt niet van zijn planten te eten.
Vrijdag zijn we ’s ochtends naar de bibliotheek geweest want ook daar waren we al geen weken geweest dus dat was ook leuk. Het is elke keer weer verbazingwekkend hoe goed de meisjes zijn buiten het huis. Ok, ze rennen weg van in de bibliotheek maar dat is zo klein dat je ze zo weer gevonden hebt en zo hard rennen ze nu ook nog niet. ’s Middags regende het dus ben ik niet naar Stoke gewandeld om naar de boekwinkel te gaan. Het was het me niet waart om nat te worden.
Aangezien Sam komende woensdag jarig is, moesten Faith en ik op zaterdag naar Colchester om een kado te kopen. Tegen Sam hadden we gezegd dat we helmen gingen kopen voor onze fietsen (die ik nog niet heb) zodat ze niet mee zou gaan. Ze wist vast dat we voor haar gingen maar toch. Faith houdt van shoppen en dat is zaterdag ook weer gebleken. We gingen om half 11 weg en waren om half 7 thuis. Wel een helm voor Faith gekocht maar ik niet want ik wil eerst een fiets hebben. Toen dus Colchester in geweest en nog veel meer spullen gekocht. Waaronder een vaas voor Sam samen met een Italiaanse zeep en badspul. Ook spullen om de tafel te versieren want dat is onze taak. Fiona (Sams nanny vriendin die in de buurt woont) zorgt voor eten, pizza. Voor mezelf een nieuwe jurk gekocht, een lamp voor op m’n bureau en een plantenpot (eindelijk want er stond al een maand een bord onder). Op de terugweg nog langs de Asda voor eten en toen eindelijk naar huis. Het was zulk mooi weer dat het bijna zonde was dat we de hele dag winkel in winkel uit gelopen waren maar we hebben tenminste wel in het park kunnen lunchen.
Zondag wilde ik gaan fietsen maar kwam ik erachter dat de banden erg zacht waren en het zadel te hoog. Ik kon zowel de pomp als het dingetje voor het zadel te verstellen niet vinden dus ben ik maar weer in de tuin gaan zitten met m’n boek. Claire en James waren met de meiden naar een potentiele auto kijken maar dat is niks geworden dus hebben ze voor niks de hele dag in een warme auto gezeten…maar ze moesten het proberen he.
Over het grootste gedeelte van maandag heb ik niks te zeggen maar aan het eind van de dag werd Sam opeens erg naar en zodra Claire dan ook thuis was, is ze naar huis gegaan. Ik zag de bui al hangen, Sam was ziek. De volgende ochtend is ze wel gewoon om half 7 begonnen maar ik werd al gelijk uit bed gehaald (wat ik tegen Claire had gezegd ze mocht doen) want alle drie de meisjes hadden besloten wakker te worden en Sam kon het niet alleen aan wat begrijpelijk was. Tijdens het ontbijt heeft ze Dan gesms’t om te vragen of hij kon komen en hij heeft voor de meisjes gekookt terwijl ik met ze in de speelkamer zat zodat hij op ze kon letten als ik even weg moest. Claire had gelukkig haar ouders gebeld om te vragen of ze asap konden komen omdat Sam niet kon werken en rond half 10 waren ze er. Dan (en Gemma) zijn aardig maar niet erg veel hulp als het om de meisjes gaat. Niet dat opa en oma nu heel erg veel kunnen doen door ouderdom maar ze kennen de meisjes (al haalt oma ze nog steeds door de war). Maar het betekende dat ik de hele dag door het huis heb lopen rennen om alles af te krijgen. Opa en oma hebben vooral bij de meisjes gezeten terwijl ik de rest deed (eten, afwas, kleding, bad) en al wist ik dat van te voren, toch was het niet heel erg leuk. Ook hebben opa en vooral oma soms andere opvattingen over wat de meisjes wel en niet mogen en kunnen. Huilen en schreeuwen wordt niet op prijs gesteld en ze hebben graag dat alles netjes is. Logisch, maar het zijn drie meisjes van nog geen 2 en die maken graag rotzooi en ze schreeuwen graag. Dus toen Faith thuis kwam, was ik aan het einde van mijn latijn.
Woensdag en donderdag was Faith er gelukkig de hele dag dus konden we weer alles verdelen. Ook was het zulk mooi weer dat we eigenlijk de hele dat buiten hebben gezeten. Oma (moeder van James dit keer) had een bak gegeven voor water en zand en hoewel we geen zand hebben, werd het water zeer op prijs gesteld en waren ze aan het einde van de dag doorweekt. Wat ook niet op prijs werd gesteld door opa en oma. Saskia is bang voor vliegtuigen en helicopters en aangezien we onder de Stansted route wonen, komen ze nogal vaak langs. Helikopters zijn enger want die vliegen lager maar ook vliegtuigen mogen eigenlijk niet in zicht komen. Imogen en Jemima zijn daarentegen gefascineerd door beide dingen en als ze er 1 horen, wordt er gelijk naar gewezen en breed geglimlacht.
Donderdag besloten Faith en ik dat we ergens naartoe wilden maar omdat we beiden de auto niet mogen rijden, besloten we dan maar naar de pub in Stoke te lopen over het voetpad. Met 2 kinderen in een buggy en 1 op de rug van Faith gingen we weg. De 3 kinderen buggy past niet over het voetpad vooral omdat er 2 punten zijn dat de buggy over een hek heen moet en 4 punten waar er poortjes zijn waar de buggy te groot voor zou zijn. We hebben er ongeveer een uur over gelopen en ook de meisjes hebben een stukje gelopen. Het laatste gedeelte was in een weiland met schapen en lammetjes dus dat was helemaal het einde. Er is aan 1 stuk door geblaat en geschreeuwd. Dit was eigenlijk waarom we het deden, om langs de schaapjes te kunnen lopen met de meiden. Eerst naar de boekwinkel om boeken te kopen (ook voor de meisjes was er een boek) en toen naar de pub voor lunch. Heerlijk buiten gezeten (meiden onder een parasol) en rond half 2 weer terug gaan lopen. De meisjes waren geweldig. Ze vonden alles leuk en mooi en hebben niet één keer echt gehuild. Ja, er werd geschreeuwd maar van blijdschap. Op de terugweg zijn ze in slaap gevallen dus we waren pas om 4 uur thuis omdat we de buggy niet met kinderen erin over de hekken heen konden tillen. Ik had Jemima op m’n rug op de terug weg en Imogen aan m’n hand (ze wilde zelf lopen en vond de buggy maar niks) en hoewel Mima en Saskia nu chagrijnig waren omdat we ze hadden wakker gemaakt, vond Immie alles nog best. Opa en oma begonnen zich zorgen te maken (ze konden niet mee omdat er iemand kwam om het hek te repareren) maar alles was goed. Ook avondeten was buiten op het terras en ze zijn moe maar voldaan naar bed gegaan. Er kwam geen kreetje uit hun slaapkamer.
Vandaag is het vrijdag en ga ik zo Sam’s verjaardag vieren. Ze is weer beter, naja bijna maar heeft vandaag wel gewerkt omdat Faith weer naar uni moest. Opa en oma zijn ook weer weg want er komen morgen andere gasten (weer niet precies wie) dus er moest ruimte gemaakt worden). M’n koffer is gepakt (bijna helemaal), m’n kamer is netjes (op een enorme koffer na) en m’n wekker staat op vroeg. De trein vertrekt om 7:40 van Colchester en de boot om 9:00 van Harwich dus het wordt een vroegertje. Maar morgen om deze tijd ben ik in Nederland!
XxX

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Emma

Actief sinds 14 Dec. 2012
Verslag gelezen: 171
Totaal aantal bezoekers 32107

Voorgaande reizen:

17 Mei 2014 - 31 Oktober 2014

Au pair te London

05 Januari 2013 - 05 Januari 2014

Au pair te Engeland

Landen bezocht: