Week 11/12/13

En toen was het alweer 3 weken geleden dat ik voor het laatste iets gepost heb… Vooral omdat m’n weekenden nogal druk en vol waren maar ook omdat het door de week chaotisch was. Om bij het begin te beginnen: die maandag (dus 3 weken geleden) was Claire thuis omdat ze vrij had en dinsdagmiddag was ze ook weer thuis maar ditmaal omdat ze ziek was (duizelig en beetje misselijk). En toen begon de ellende. Woensdag was ze ook nog thuis maar donderdag kon ze gelukkig weer gewoon naar haar werk. Het enige wat ik verder nog weet van die week is dat we op zoek zijn geweest naar een indoor playground maar uiteindelijk maar gewoon naar Colchester geweest zijn omdat die andere en dodgy uitzag en we het niet vertrouwden. Maar daardoor wel fijn een uur in de auto gezeten en weer een nieuw deel van Suffolk gezien.
Dat weekend was het Brussel weekend dus ik ging vrolijk op vrijdagmiddag naar London om de trein te pakken. Eerlijk gezegd voelden Sam en ik ons die week ook niet geweldig maar niet slecht genoeg om niet naar Brussel te gaan. Brussel was leuk (beetje koud maar dat was het hier ook) en het was fijn om iedereen weer te zien. Ook raar om je familie te zien die je al 3 maanden niet hebt gezien op een plek waar je nog nooit echt bent geweest. Omdat het vrijdagavond was hebben we alleen even ergens iets gedronken en zijn toen gaan slapen. Zaterdagochtend bij een ontbijtiets naast het hotel ontbeten (hotel vroeg extra geld voor ontbijt) en toen naar een museum. Het was bitterkoud en sneeuwde een beetje dus dat was al vervelend. Museum was best leuk, gebouw mooi en schilderijen waren ook leuk. Enige nadeel was dat ik me op dat moment niet lekker voelde. Ik heb dus vooral op bankjes naar schilderijen gekeken en het vooral erg rustig aangedaan. Lunch in het museum was een ramp omdat toen wij er aankwamen al het eten al op was en ze niet bij konden vullen…
Om 1400 kon ik Tony op gaan halen van het station en na een aantal keer heen en weer te hebben gebeld (we konden elkaar natuurlijk niet vinden op het station met de vele uitgangen) hadden we elkaar eindelijk gevonden. Heb hem toen meegesleurd naar het hotel en ben ik slaap gevallen. Niet al te lang en ben ’s avonds wel mee uit eten geweest maar het liefst lag ik in m’n bed. Toen het toen ook nog eens begon te sneeuwen toen we terug liepen naar het hotel had ik het helemaal gehad, het was zo koud! Volgende ochtend bleek dat er een dik pak sneeuw lag en dat ik niet beter was dan de dag daarvoor. Uiteindelijk ben ik eerder terug naar Engeland gegaan (met dank aan m’n tante die de eurostar mensen ervan wist te overtuigen dat ik toch echt ziek was en naar huis moest) wat goed was omdat ik ziek was maar slecht omdat ik iedereen weer achter moest laten en nog wel eerder dan gepland. Gelukkig ging de terugreis net zo voorspoedig als de heenreis en kon Sam me gewoon ophalen van het station. Bleek echter wel dat ook Saskia ziek was geworden. Rest van de dag in bed gelegen en beschuit gegeten (die m’n mama had meegenomen en nu erg goed van pas kwam!).
Maandagochtend bleek dat ik eigenlijk nog niet echt kon werken dus heeft Dan, de tuinman, Sam geholpen tot Faith terug was rond een uur of 1400. Kon dus nog een dag alleen op bed liggen en niks doen. Veel geslapen en tv gekeken. Dinsdagochtend kon ik uitslapen (Faith nam m’n shift over) maar ben ik wel gewoon beneden geweest en heb ik zoveel mogelijk geholpen want nu was ook Imogen begonnen met overgeven en zaten ze dus met 2 zieke kinderen. Woensdag ging verder in ongeveer dezelfde opstelling omdat we nergens heen konden met 2 zieke kinderen en een half zieke au pair. We hoopten dat Jemima de ellende bespaard zou blijven maar die begon op donderdagochtend. Ze leek het eerst het beste te doen en was nog gewoon blij en vrolijk maar uiteindelijk zaten we om 1600 bij de huisarts en 2 uur later in het ziekenhuis omdat mevrouw had besloten dat ze niet meer hoefde te drinken (ok, elke keer dat ze het probeerde, gooide ze alles er weer uit dus het was haar niet heel erg kwalijk te nemen). Claire en James waren iets voor 2000 ook in het ziekenhuis dus konden Sam en ik met de andere 2 meiden naar huis om ze in bed te stoppen. Het hele huis was in rep en roep, ook omdat het de volgende dag goede vrijdag zou zijn en iedereen weg zou gaan en Claire en James met z’n 2en zouden zijn.
Op vrijdagochtend bleek dat Jemima misschien die dag nog naar huis zou mogen omdat ze wel weer dronk maar ze wilden nog andere tests doen. Faith en ik zijn uiteindelijk maar gewoon weg gegaan en Sam zou blijven tot Jemima en Claire thuis waren en dan ook weg gaan. Iets na 1700 zat ik dus bij m’n tante in Worthing met haar twee katten te spelen. Het voelde wel raar om weg te gaan maar het had geen nut dat iedereen zou blijven en een oom en tante van James zouden komen dus ook kunnen helpen. Zaterdag ben ik dus gewoon naar Brighton gegaan om te shoppen en rond te kijken. Sam kon ook gewoon naar haar vader voor Pasen. Brighton was leuk, de zon scheen het grootste deel van de dag (en anders sneeuwde het) dus dat was al een verbetering. Ook was het gewoon fijn om even weg te zijn van alles en iedereen en je eigen plek te hebben. Zaterdagavond naar het theater in Worthing geweest, ben vergeten hoe het heette maar het was dan ook niet heel erg imponerend en we zijn alleen maar gebleven omdat ik wilde weten hoe het af zou lopen.
Toen kwam zondagochtend. Eerste smste Sam me en daarna Claire. James bleek ook ziek geworden te zijn en zijn oom en tante konden het samen niet aan (het was de tweede keer dat ze de meisjes zagen en hadden al jaren niet voor zulke jonge kinderen gezorgd) en Claire zat weer in het ziekenhuis met Jemima die thuis weer weigerde te drinken. Ik stond op het punt om de trein in te springen en had m’n tas al gepakt toen Claire zei te wachten omdat Sam al zou komen en zij waarschijnlijk ook die dag weer thuis zou komen. Dat was ook zo en omdat oom en tante ook een extra dag bleven, hebben ze het op kunnen lossen maar het voelde voor mij nog steeds niet fijn. We hebben zondag dan ook niet veel gedaan en hebben alleen langs het strand gelopen en thee / chocolademelk gedronken en zijn weer naar huis gegaan. Maandag (hier een Bank Holiday, een vrije dag voor iedereen) maar asap naar huis gegaan om te kijken of ik toch nog maar kon helpen. Trein en tube waren een ramp dus heb er meer dan 4 uur over gedaan om uiteindelijk echt thuis te komen. Iedereen was in de keuken en al zag James er weer goed uit (uitermate snel herstel), Jemima was een klein hoopje ellende op haar moeders schoot. Saskia en Imogen waren gelukkig beter. Saskia had alleen wel een verlatingsangst opgepikt omdat haar moeder zoveel weg was geweest en elke keer dat Claire de kamer verliet, werd er dus gehuild en geschreeuwd, wat ook begrijpelijk was na een weekend van chaos en vreemdelingen die opeens voor je zorgen. Claire was op dinsdag nog thuis om zeker te weten dat alles goed ging met Jemima en om de andere 2 aandacht te geven wat leuk was maar ook onhandig omdat Saskia en Imogen om haar bleven schreeuwen. We konden nog niet naar playgroup of ergens anders naartoe omdat we ten eerste allemaal verzwak waren (zelfs degenen die niet ziek geweest zijn) en misschien nog besmettelijk. Ik ben dan ook erg dankbaar dat ik niemand in Brussel heb aangestoken. Het enige wat Jemima nog niet doet, is gaan slapen. Er moet iemand in de kamer zijn (mama of Faith het liefst) anders gilt ze het huis bij elkaar. Gisteravond is ze voor het eerst zonder huilen gaan slapen maar meer hierover later. Op woensdag deed zich toen echter de volgende ramp aan: de AGA ging langzaam uit. Ik zei het tegen Sam en die zei gelijk, ‘oh, dan is de olie bijna op’. Dus Claire gebeld die de oliemensen heeft gebeld. Blijkbaar had ze voor woensdag besteld maar kon het dan niet geleverd worden en ook niet op donderdag want dan waren er geen auto’s beschikbaar dus werd het vrijdagochtend, gelukkig wel om 8 uur ’s ochtends. Want geen olie betekend: geen AGA, geen kachel, geen warm water. We hielden de keuken dus warm met elektrische kacheltjes en hebben op donderdag in het Coach House gezeten omdat daar nog wel verwarming was (een aparte olietank). Woensdag en vooral donderdag avond betekenden dus met veel kleren aan naar bed en aankleden deed je zo snel mogelijk omdat het gewoon zo koud was. Want het sneeuwde. Op donderdagochtend kwamen er opeens weer witte dingetjes uit te lucht. Het is april. Het hoort niet meer te sneeuwen. Maar vanaf vrijdagochtend hadden we gelukkig weer warmte en al moest een er aparte man komen om de AGA weer aan toen, alles werkt nu weer. Dus we dachten eindelijk alles onder controle te hebben. Kinderen weer beter, huis weer warm, weer werd ook weer beter blijkbaar.
Tot het zaterdagochtend was en ik naar beneden ging om te ontbijten. Het eerste wat Claire aan me vroeg was of ik ze een gunst wilde doen: bij haar en de meisjes blijven terwijl James zich ging aankleden aangezien zij zich niet lekker voelde en opeens weg wilde kunnen rennen. Dus nu is Claire ziek. Ze heeft, gelukkig, niet wat de rest van ons hadden maar ze slaap de hele dag en alles doet pijn. Wat logisch is want ze heeft de afgelopen anderhalve week slecht geslapen en zich zorgen om van alles en nog wat moeten maken. Dus na zaterdagochtend naar Colchester geweest te zijn (Sam had me gedropt) was ik iets na 1300 weer terug om Faith af te lossen die naar haar ouders zou gaan. De rest van het weekend ben ik aan het werk. Terwijl ik dit schrijf liggen er dus 3 meisjes te slapen die elk moment wakker kunnen worden wanneer ik dus weer moet gaan werken. James kan veel in z’n eentje maar het is niet veilig om hem te lang alleen te laten. Het is balen maar ach, er is niks aan te doen. Sam heeft dit weekend tenminste vrij en de volgende keer is het Faith’s beurt. Dit is ook reden waarom Jemima gisteravond zonder huilen is gaan slapen want mama en Faith waren er niet en papa is niet goed genoeg (al was hij dat vandaag weer wel maar hoefde hij maar 5 minuten te blijven wat al een verbetering is). Het is wel mooi weer nu, het voelt als lente, gisteren al dus ik hoop dat we nog naar buiten gaan maar dat is aan James. Verder hoop ik dat komende week een beetje normaal gaan worden en we weer gewoon dingen kunnen gaan doen. Al dit zieke gedoe wordt nu een beetje erg vervelend.
Verder heb ik vandaag toestemming (ha!) gekregen om met Koninginnedag naar Nederland te komen dus ik ga komende week proberen een ticket voor de boot te boeken! Het voordeel daarvan is niet alleen dat het goedkoper is dan vliegen maar ook dat je onbeperkte bagage mee kan nemen en een fiets! Dus op de terugweg hoop ik met een fiets naar Engeland te kunnen want dan heb ik tenminste een beetje vrijheid hier. Er is nog geen auto voor me omdat James z’n rijbewijs nog niet heeft maar ik wordt t spuugzat om elke keer om een lift te vragen of opgesloten te zitten. En sinds het weer beter gaan worden, kan ik gaan fietsen 
Dat is wel weer genoeg voor deze keer, zal proberen volgende keer braver te updaten.
XxX