Week 6

Deze week was chaotisch. Het begon al zondagavond omdat toen de aga uit moest omdat op maandag de olieman langs zou komen om te controleren of er nu wel of geen olielek was. Nu viel het toen nog wel mee met de kou maar maandag ochtend was dus redelijk koud omdat ook de centrale verwarming uit moest en er dus ook geen warm water was. Nu viel het uiteindelijk eigenlijk allemaal wel mee maar die ochtend en de avond ervoor waren paniekerig omdat iedereen liep te bedenken wat er gedaan moest gaan worden met de meiden want die konden natuurlijk niet in een koud huis rondlopen. Toen werd er zondag avond ook nog even sneeuw voorspeld voor de volgende dag en de rapen waren gaar! En ja, het heeft een beetje gesneeuwd maar niet ernstig. We konden niet met de meisjes naar buiten omdat het daar toch te koud en nat voor was maar we hebben ons binnen prima vermaakt. Claire was ook thuis om de olieman te ontvangen en er zeker van te zijn dat er iemand was die precies zou weten wat er aan de gang was. Was wel gezellig al snapten de meiden er dus niks van en hingen ze de hele dag aan moeders rok (okay, in dit geval broek). Ook kwam de Ikea op maandag aan! Er stonden dus opeens allemaal dozen overal die Dan op dinsdag in elkaar moest gaan zetten als deel van zijn baan.
Dinsdag was ‘playgroup day’ dus moesten we met z’n allen de auto in richting Dedham. Faith ging ook vrolijk mee wat impressive was aangezien ze de twee nachten daarvoor nachtdienst had gehad en dus niet had geslapen (wel even overdag op maandag maar toch). Ik blijf erbij dat de playgroup niet heel erg bijzonder is maar het is goed voor de meiden om te leren dat er nog meer kinderen in de wereld zijn en dat ze toch echt moeten leren delen. Zeker Jemima heeft een aanvaring gehad met een jongetje iets ouder dat hetzelfde wilde hebben als zij. Okay, het jongetje pakte ook dingen af. Op een gegeven moment waren ze allebei aan het huilen omdat ze wilden wat de ander had. Imogen en Saskia laten andere kinderen gewoon hun speelgoed afpakken omdat ze dat gewend zijn van Jemima (jup, klinkt niet goed als ik het zo op papier zie staan) maar Jemima heeft flink staan huilen. Ze is gewoon nog te jong om te begrijpen dat soms niet alles naar haar wens gedaan kan worden zeker omdat haar zussen het wel best vinden als Jemima iets afpakt. Vooral Saskia kan het allemaal niet zo veel schelen.
Woensdag kwam Faith op een gegeven moment naar beneden met de mededeling dat er waarschijnlijk beestjes in ons tapijt zitten. Als je goed kijkt, zie je witte dingetjes in de groeven en soms zwart-gespikkelde dingetjes. We zijn er nog niet helemaal precies uit wat het nu is maar we hebben het ’s avonds aan Fiona (de vorige housekeeper) gevraagd en die zei dat ze last hadden van motten. Faith denkt dat het ‘carpet bugs’ zijn, die ongevaarlijk zijn maar wel je tapijt opeten. Ze zien eruit als een soort lieveheersbeestjes. Claire weet nog van niks want Faith wil haar niet nog meer belasten maar ik denk dat er toch wel iets verteld gaat moeten worden. Fiona vertelde namelijk ook dat als het motten zijn, ze waarschijnlijk uit mijn mooie kledingkast komen…ik heb dus woensdag avond gelijk al m’n kleding weer uit m’n kledingkast gehaald en in de ladekast gepropt die nu uitpuilt. Het nadeel is dat de kledingkast m’n kamer niet uit kan dus hij moet of blijven staan of gesloopt worden wat enigszins zonde zou zijn omdat het mooi hout is. Faith heeft een middag op haar knieën gezeten om haar hele tapijt goed te stofzuigen maar dat moet ik nog doen (meer hierover op vrijdag).
Donderdag kan ik me niet zo goed herinneren (ja, dat krijg je als je niet elke dag iets bij houdt he…) maar er moet iets gebeurd zijn. We hebben de meisjes in ‘het beest’ gezet en zijn naar buiten gegaan richting de paarden maar omdat er overal nogal veel plassen lagen, zijn we niet ver gekomen. Wel weer een nieuwe buurman ontmoet (geen naam want die werd niet verteld) die blij was dat ons huis weer bewoont was omdat hij er tegenaan kijkt. OH! Donderdag vond Saskia het een goed idee om een boek op m’n vinger te gooien! Nee, ze deed het niet expres maar toch deed het verdraaid veel pijn en bloedde als een rund. Gelukkig had ik pleisters, die niet goed werkten maar toch, dus heb ik tenminste niet het hele huis onder gebloed. Ook zijn granny en granddad weer gekomen dus was er net iets meer aanspraak.
Vrijdagochtend zijn we naar de bibliotheek in Hadleigh geweest om de boeken van de vorige keer terug te brengen en de meiden de kans te geven eens ergens anders rond te rennen. Granny en Granddad gingen ook mee al moet ik eerlijk zeggen dat we niet veel van ze gezien hebben. Granny heeft diabetes en moet dus regelmatig iets eten en had besloten dat we wel met z’n allen ergens koffie konden gaan drinken. Vooral Sam vond dat niet een heel erg goed idee omdat de meisjes net lief aan het spelen / rondkijken waren. Dus hebben we ze laten gaan en zijn wij achtergebleven. Vooral Granny heeft nogal sterke ideeën en als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft, moet het dus ook gebeuren. En ja, ik snap dat als je diabetes hebt je regelmatig moet eten maar voor de meisjes was het niet handig omdat het te dicht bij hun lunch zat. We zijn ze vlakbij de auto weer tegen gekomen en met z’n alleen weer naar huis gereden. ’s Middags had ik weer vrij en wilde, net als Faith op woensdag, m’n kamer stofzuigen om van de dingetjes af te komen. Wilde wel wachten tot de meisjes weer wakker waren aangezien ik nu naast ze slaap dus ben eerst maar blueberry-muffins gaan bakken als pudding voor de meiden. Had toch niks beters te doen en bakken is leuk! Na 3en toch maar gaan stofzuigen en nadat Granddad de kledingkast had verplaatst daarmee begonnen omdat er ongelofelijk veel stof onder lag. Alleen daarna hield de stofzuiger ermee op… Ik naar beneden, Sam dacht dat het misschien oververhitting was dus ik wachten. Na 15 minuten nog niks dus ik dat ding openmaken: zak zat er niet goed in dus al het stof zat overal, dus ook in de motor…Heb de rest van m’n kamer dus niet grondig kunnen stofzuigen (wel geprobeerd dat ding weer te repareren maar werkte niet (en stof is juk!)). Toen maar pizza gaan eten beneden en ’s avonds verder lezen.
Zaterdag was het dan zover! Sonja ging komen! Okay, niet tot 2 uur ’s middags ofzo maar toch. Ben om kwart over 12 op de bus gestapt en heb eerst nog even door Colchester gelopen om gewoon wat rond te kijken en te lunchen. Sonja was er uiteindelijk om half 3 ongeveer dus samen nog even Cochester in. Nog even nieuwe slipper socks voor de meisjes opgehaald en weer met de bus terug om kwart over 4. Moesten in Stoke nog even de pub in omdat Claire nog niet thuis was en zijn dus opgehaald door Claire en drie kleine meisjes die zich toch echt afvroegen wie er nu weer de auto in stapte. Er is niet gehuild ofzo maar het was pas zondagmiddag vlak voor we weer weg gingen dat Sonja een voorzichtige glimlach kreeg van alle drie. We hebben dan ook niet heel erg veel van ze gezien omdat we laat aankwamen en ze al snel gingen eten/badderen/slapen en zondag ochtend gingen we wandelen dus konden ze ook niet mee. Zaterdag avond hebben we gegeten en een beetje in de keuken en op mijn kamer rond gehangen, eigenlijk waren we allebei gewoon best wel moe van die hele dag in Colchester rondlopen / in de trein zitten.
Zoals eerder al vermeld, zondag ochtend zijn we gaan wandelen want het was stralend weer (zon scheen, lucht was blauw, redelijk warm) dus was het nodig Sonja iets van de omgeving te laten zien. Omdat we pas na 5en op zaterdag waren aangekomen had ze nog niet veel kunnen zien. Eerst een rondje door de tuin gemaakt en daarna de heuvel op. Een meneer bij een boerderij zei iets over ‘bloodhounds’ die langs zouden komen maar we hebben niks gezien helaas, ik was wel nieuwsgierig. Om 1 uur heeft Claire ons richting Stansted gereden want al mag ik nu officieel de Ford rijden (sta bij de verzekering ingeschreven) ik denk niet dat ik dat al zou durven zonder eerst geoefend te hebben. Eigenlijk alleen Sonja gedropt en toen weer terug gereden zodat Claire erbij kon zijn als de meisjes wakker zouden worden wat ook gelukt is. De rest van de dag niet veel gedaan behalve dan natuurlijk dit hier schrijven ;-).
Verder wil ik iedereen bedanken voor alle berichten en kaarten die er gestuurd worden. Ja, ik ontvang en lees alles maar ik vergeet gewoon weg om iets terug te sturen (en bij m’n blog weet ik niet precies hoe dat moet). Ben ook erg blij met de kaarten, die verzamel ik en hoop ik op een gegeven moment op te kunnen hangen in m’n kamer want momenteel is ie nogal leeg en hol. Mede door het feit dat ik geen gordijnen heb waardoor ik ook nog eens om half 8 wakker word in het weekend… Maar verder bevalt de nieuwe kamer goed. Claire heeft me ook al een bureautje beloofd dus dan hoeft m’n laptop niet de hele tijd op m’n benen te staan. Verdere informatie heb ik geloof ik niet dus tot de volgende keer!
XxX