Week2

Zoals gebleken, is er niet veel gekomen van mijn halverwege-de-week update. Geeft ook niet heel erg want ik heb een stuk minder uitgevoerd deze week. Voornamelijk omdat ik besloot ziek te worden (blijkbaar is dat nodig als je net ergens gaat wonen…). Dus het grootste gedeelte van deze week zijn in bed doorgebracht of op z’n minst toch binnen want dat is beter dan buiten met al dat slechte weer.
Maandag serieus de hele dag in bed gelegen en veel geslapen (en veel tv gekeken want alleen slapen lukt nu ook weer niet). Oma was er nog maar eigenlijk heb ik nauwelijks iets gehoord die dag.
Dinsdag moest ik natuurlijk eigenlijk weer werken dus ben maar gewoon m’n bed uit gegaan en heb me aangekleed en alles. Het ging een stuk beter gelukkig. Het zou de eerste dag zijn dat Tom naar zijn peuterspeelzaal zou gaan maar dan nog met Grace erbij. Grace vond dat het erg goed ging: Tom liet haar wel los zolang hij haar maar kon zien. Na de lunch ging Grace sporten terwijl Tom lag te slapen en ik zou oppassen. We dachten tenminste dat Tom zou slapen. Hij heeft geslapen maar slechts 90 minuten – normaal slaapt hij minstens 2 uur – dus ik heb nog even met hem gespeeld. Het was niet helemaal naar zijn zin dat ik hem uit bed kwam halen maar hij kon er toch niet heel veel aan doen! Grace kwam thuis met tassen met boodschappen, ze ging voor één ding maar kwam thuis met wel honderd.
Woensdag ben ik met Grace en Albie mee geweest om Tom weg te brengen zodat ik ook zou weten waar Toms peuterspeelzaal is. Ik heb daarna een doktersformulier opgehaald en Grace is met Albie schoenen voor hem gaan kopen. De dokter is hier nog een heel gedoe! Ik wilde een afspraak maken voor donderdag ochtend maar dan moet je ten eerste ingeschreven staan voor minstens twee dagen (iets met inschrijvingsperiode en verwerking ofzo) en je moet eerst een afspraak bij een zuster (die lopen hier ook in een dokterspraktijk rond) maken om je te laten checken. Zo’n gedoe, maar ja. ’s Middags ben ik naar de bibliotheek geweest om nieuwe boeken te halen. Albie wilde wel mee maar met mama en mama kon niet mee dus ging Albie ook niet mee. Misschien deze week ergens dat het wel lukt.
Donderdag was het tijd voor alle kinderen om naar de peuterspeelzaal te gaan! Wel vreemd om opeens helemaal geen kinderen om je heen te hebben! Ik heb m’n doktersformulier ingeleverd en ben doorgelopen naar het winkelcentrum om paracetamol en strepsils in te slaan. ’s Avonds ben ik naar de dokter geweest via een inloopspreekuur: ik heb meer dan een uur zitten wachten om de dokter te mogen zien. Het moest wel want ik had toch echt nieuwe medicijnen nodig!
Vrijdag hebben we weer met z’n allen Tom naar peuterspeelzaal gebracht en zijn daarna doorgegaan naar de speeltuin. Grace zou naar de sportschool gaan en ik zou met Albie achterblijven. Er zou ook een vriendje van het komen die een nanny heeft. Grace kon pas weg toen het vriendje kwam want daarvoor werd ze door Albie met argusogen in de gaten gehouden. De nanny is er aardig maar we hebben niet heel erg kunnen praten met alle drukte van de kinderen om ons heen. Op een gegeven moment kwam er nog een vriendje van Albie langs: George die hier een week daarvoor was komen spelen. beetje jammer voor het andere vriendje want die werd nu compleet in de steek gelaten. Ook jammer voor mij want met George wordt Albie opeens heel erg druk. En hij luistert niet. Nu luistert hij sowieso al slecht naar mij (en soms ook naar papa en mama) maar met George erbij is het helemaal erg. In totaal heb ik hem twee keer aan het huilen gekregen: allebei de keren omdat ik zei dat hij ergens mee op moest houden (met stoepkrijt op de schommel tekenen en een gat in de grond graven midden in de speeltuin). De tweede keer sms’te Grace gelukkig dat ze eraan zou komen. De nanny zei dat ik me er niks van aan moet trekken en dat Albie wel bij zal draaien (wat ook best zo zal zijn) maar ik vind het erg moeilijk als je een jongetje hebt dat om zijn mama huilt (al was het niet echt huilen maar meer aandacht vragen) en nergens op reageert. ’s Middags ging Grace met Albie naar het theater – de Gruffalo, wat ze nog nooit hadden gelezen terwijl ik het uit mijn hoofd ken – dus ik had het rijk alleen. ’s Avonds ben ik met Daan en Dasja wezen eten bij een restaurant aan het Museum of London. Een erg fijne gewaarwording. Je kon helaas het museum niet in maar het eten was goed en de mede restaurantmensen druk en luidruchtig. Mijn hoogtepunt van de dag was echter toch wel mijn buurjongetje in de metro tegen komen… Het is ongelofelijk maar waar maar het is ons gelukt om elkaar zonder afspraak tegen te komen in een overvolle metro. Jammer dat we maar zo kort hadden maar erg genoeglijk!
Zaterdag vond ik het tijd om er weer echt op uit te gaan. Dus ben ik op de bus gesprongen en richting Victoria gereden. Daar is in de buurt een huis van de National Trust van een schrijver die eind 1800 is overleden maar waar na zijn overlijden het hele huis bewaard is gebleven. De vloerbedekking is soms iets anders maar alles is nog precies zoals het was toen hij overleed. De schrijver, Carlyle, had namelijk heel veel bekende vrienden – Dickens, Eliot, Darwin – die samen het huis kochten om het te bewaren omdat ze er zoveel fijne herinneringen aan hadden. Het was heel intiem en kleinschalig maar je kon er ontzettend lang rondlopen. Uiteindelijk toch maar weggegaan want ik kreeg honger. Door Chelsea weer naar Victoria gelopen om weer op de bus te springen. ’s Avonds moest ik oppassen zodat Grace en Charlie naar de film konden. Ontzettend makkelijk want de kinderen liggen al in bed en ze worden eigenlijk nooit wakker. Ik zit dus alleen tv te kijken en thee te drinken.
Zondag wilde ik er weer op uit en ben ik naar Tate Britain geweest. Das een andere Tate dan de Tate Modern en persoonlijk vind ik het een stuk fijner. Ze hebben nog steeds moderne onzin (sorry voor de mensen die er wel van houden) maar ook een mooie vleugel met Turner en Constable. Vooral de laatste vind ik errug fijn want die heeft geschilderd waar ik op het platteland heb gewoond! Herkende dus dingen op sommige schilderijen. Via een stukje South Bank weer naar de bus – er gaat ook een bus naar Waterloo maar die doet er wel 3x zo lang over dan de trein maar je kan relaxt zitten. ’s Avonds nog de laatste dingen met Grace besproken over maandag want ze leek nog best nerveus over terug naar werk gaan. Niet het werk zelf maar de jongens achterlaten en mij.
Maandag heb ik Tom naar peuterspeelzaal gebracht wat hij wel best vond. Hij moest huilen toen ik weg ging wat ik stiekem ook wel fijn vond wat dat betekend tenminste dat hij mij prefereert boven de mevrouw van de peuterspeelzaal. Toen ik buiten stond en door het raam keek, zag ik dat hij al weer stil was dus zorgen maken doe ik met niet. De rest van de ochtend heeft in het teken gestaan van de was doen en opruimen. Er is nog steeds niet heel erg veel te doen, helaas maar ik probeer dingen te vinden. Vandaag had ik de was van de jongens en van mezelf dus dat was wel aardig wat! Morgen wil Grace dat ik ook wat koken voor ga bereiden voor woensdag dus dat geeft ook weer iets te doen.
Zoals jullie al gemerkt zullen hebben, is deze blog een dag te laat. Ik denk dat maandag voortaan mijn blog dag gaan worden zodat ik in het weekend gewoon de heel dag weg kan zijn. En maandag ben ik toch alleen thuis en dit geeft me weer iets te doen! Ik weet nog steeds niet of een twee-wekelijkse-update erin zit maar we zullen zien!

XxX Emma