Week 6
Door: Emma
Blijf op de hoogte en volg Emma
01 Juli 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
En weer een week voorbij! Soms gaat de tijd toch wel erg snel hoor, eerst is het maandag en voor je het week is het weer vrijdag! En in de tussentijd is het alsof ik niks heb uitgevoerd. Zelfs als ik elke dag uit ga, zijn er nog zo veel dingen die gezien kunnen worden en gedaan kunnen worden. En dan zijn er nog de dagen dat ik helemaal geen zin heb om iets te doen en dus thuis blijf. Gebeurt niet vaak dat ik de hele dag thuis zit maar soms heb ik het toch echt nodig.
Maandag avond was de laatste avond dat Charlie thuis zou zijn voor een week: hij is naar Brazilië om naar het voetbal te kijken met z’n broer. Voor de jongens jammer maar voor hem wel leuk al mist hij de jongens wel. Zorgde er wel voor dat maandag avond ietwat chaotisch was omdat Charlie moest pakken, dingen afronden, en de jongens gedag wilde zeggen. Gaf niet, was weer eens wat anders.
Dinsdag heb ik geloof ik nog minder gedaan dan maandag. Zoals ik al zei, soms heb je gewoon een dag nodig waarop je niks doet. Ok, wel naar Southside (winkelcentrum) gelopen om koffie te halen maar verder was het thuis zitten, op de bank, met een boek.
Woensdag zijn we ’s ochtends naar een soort skate park geweest waar de jongens konden rondrennen en met water en zand enzo spelen. Grace was door een buurvrouw uitgenodigd: een Nederlandse die hier al een jaar of 10 woont. Was fijn en vreemd om weer Nederlands te spreken en eigenlijk nog vreemder om het te horen. Ze spreekt namelijk Nederlands met haar kinderen en aangezien de jongste erbij was, werd er af en toe Nederlands gesproken. De kinderen leken het ook naar hun zin te hebben dus dat was ook mooi meegenomen. Rond kwart voor 11 gingen we er snel vandoor want Albie moest naar z’n andere speelkwartier. Ik bleef thuis omdat de schoonmaakster zou komen en zodat ik de lunch kon voorbereiden. Erg makkelijk want het was allemaal spul dat de oven in moest: vissticks, aardappel schijfjes, en broccoli (ok, dat moest gekookt worden maar dat is ook makkelijk). Ik had ook zelf patat gemaakt de dag ervoor maar dat was nauwelijks aangeraakt, zoals gewoonlijk. ’s Middags ben ik naar Fulham Palace geweest: geen echt paleis al ziet het er wel zo uit. De bisschoppen van London hebben er tot halverwege de 19de eeuw gewoond en nu is het van een Trust. Niet heel erg groot, het gebouw, maar wel erg mooi. De tuin is daarentegen enorm en vooral de ommuurde tuin was erg groot. Vanaf daar naar huis gelopen, ongeveer 45 minuten dus een goede afstand. Nu Charlie weg is, eet ik ook echt elke avond alleen want Grace eet eigenlijk niet en als ze het wel doet, is het omdat ik kook en ze het ook wel lust. Maar ja.
Donderdag was oma er gezellig weer. We beginnen nu echt aan elkaar gewend te raken dus dat is mooi. Meestal zorg ik ervoor dat ik ’s ochtends wat help en tegen de avond weer, al is Grace dan meestal ook thuis. In de tussen tijd doe ik dan m’n eigen ding en probeer ik meestal weg te zijn. Deze keer niet heel erg want ik had er geen zin in. Wel weer naar Southside geweest want ik had wandelschoenen nodig. Alle schoenen die ik had, waren niet goed om langere tijd op te lopen dus ben ik nieuwe gaan kopen. Gelukkig was er sale dus dat scheelde weer wat! Ze lopen ook echt erg lekker dus ik zal ze zeker vaak dragen.
Vrijdag ging Grace naar haar moeder voor de dag al ging ze uiteindelijk pas rond 11:00 uur weg. Gaf niet, ik heb me voor die tijd ook wel bezig gehouden maar het is met sommige dingen makkelijker om ze te doen als vooral de jongens niet thuis zijn: lopen ze tenminste niet in de weg! Ze gingen uiteindelijk rond 11:00 weg dus toen kon ik op m’n gemak koken voor mezelf en hen. Eer dat ik dat had gedaan, was het tijd om richting station te gaan want ik had met Faith afgesproken in Westfield, het grootste winkelcentrum in Europa geloof ik. Het is zo groot dat het me niet zou verbazen als je er in kan verdwalen (als je niet op de bordjes let hoor). We hebben bij Waitrose koffie gehaald want is gratis dus we hoefden alleen voor de cake te betalen ;-). Ik wilde proberen om rond 18:00 uur weer thuis te zijn om te helpen met bad en bed maar dat ging niet helemaal zoals gepland… Ik moest namelijk eerst met de overground naar Clapham maar vanaf daar reden er nauwelijks treinen. Dus dacht ik , dan neem ik de bus. Maar die reed net voor m’n neus weg. Dus ben ik gaan lopen. Het leukste was dat ik nog sneller was dan de bus ook :-P. Grace had helemaal niet gemerkt dat ik had gesms’t en ze had met niet gemist. Daar bleek ook maar weer uit dat mijn uren vaag zijn en dat ik nooit precies weer wanneer ik hoor te werken.
Zaterdag gingen Grace en de jongens naar een bbq bij vrienden dus mijn hulp hadden ze niet nodig. Ik wilde graag naar Holland Park want ik had gehoord dat dat erg mooi is maar het regende toch wel erg hard… Dus ben ik doorgelopen naar de musea. Na daar in de buurt geluncht te hebben, ben ik echter maar naar huis gegaan want het was wat druk. Wel ben ik nog naar Victoria Station gelopen want dan kon ik tenminste gewoon op de bus springen en kon ik voor de deur weer uitstappen. Ongeveer dan. De rest van de middag alleen thuis en dat was heerlijk rustig!
Zondag ben ik met mijn neven – Daan en Sander – naar mijn tante in Worthing geweest om daar het voetballen te kijken. Beth en Max, middle Max niet big Max, waren er ook en die had ik al erg lang niet gezien dus dat was ook leuk. Het werd nog leuker toen ew uiteindelijk wonnen met het voetballen! We hadden allemaal oranje attributen wat het nog leuker maakte . Na het voetbal was het tijd voor eten en daarna de trein weer in. Het duurt toch nog 90 minuten om van Worthing weer thuis te komen.
Maandag was een beetje anders. Een week eerder had Tom een brief gekregen van de peuterspeelzaal dat ze een besmettelijke kinderziekte hadden: hand, voet, en mond (als dat de goede vertaling is). Grace dacht dus dat Tom het ook had en dat hij daarom maar beter niet naar de peuterspeelzaal kon gaan. Dus ik zou oppassen. Alleen ’s ochtends want ’s middags zou Charlie thuis komen uit Brazilië. Ook ben ik met Tom naar de dokter geweest om te kijken of het nu wel of niet de ziekte was. Bleek niet zo te zijn dus dinsdag kon hij weer vrolijk naar peuterspeelzaal. We hebben het samen heel gezellig gehad, ging een stuk beter dan ik eigenlijk verwacht had. Charlie kwam thuis toen Tom lag te slapen dus kon ik nog even een klein wandelingetje maken. Daarna nog spaghetti bolognese gemaakt voor Tom en voor ons voor later. Het was een vreemde maar wel leuke dag.
Dinsdag was ik weer gewoon alleen. Het was leuk met Tom hoor maar je merkt dan gelijk wel dat het lastiger is om dingen te doen met een baby erbij. Dus kon ik vandaag de schade inhalen (niet dat er veel schade was maar toch). Verder helemaal niks gedaan en dat was erg fijn. Het weer is erg mooi dus alle ramen en deuren staan open. Ik zit niet buiten want alle was is daar dus is er geen ruimte meer voor mij…
Komende week gaat Daan weer naar huis (vrijdag) dus we gaan woensdag avond nog voor de laatste keer samen eten. Op donderdag ga ik bij de buren oppassen en zaterdag ga ik als het goed is met een paar andere Nederlandse meiden naar een Nederlandse pub in Soho om het voetballen te kijken. Lijkt me een leuk idee!
Tot volgende week!
XxX Emma
Maandag avond was de laatste avond dat Charlie thuis zou zijn voor een week: hij is naar Brazilië om naar het voetbal te kijken met z’n broer. Voor de jongens jammer maar voor hem wel leuk al mist hij de jongens wel. Zorgde er wel voor dat maandag avond ietwat chaotisch was omdat Charlie moest pakken, dingen afronden, en de jongens gedag wilde zeggen. Gaf niet, was weer eens wat anders.
Dinsdag heb ik geloof ik nog minder gedaan dan maandag. Zoals ik al zei, soms heb je gewoon een dag nodig waarop je niks doet. Ok, wel naar Southside (winkelcentrum) gelopen om koffie te halen maar verder was het thuis zitten, op de bank, met een boek.
Woensdag zijn we ’s ochtends naar een soort skate park geweest waar de jongens konden rondrennen en met water en zand enzo spelen. Grace was door een buurvrouw uitgenodigd: een Nederlandse die hier al een jaar of 10 woont. Was fijn en vreemd om weer Nederlands te spreken en eigenlijk nog vreemder om het te horen. Ze spreekt namelijk Nederlands met haar kinderen en aangezien de jongste erbij was, werd er af en toe Nederlands gesproken. De kinderen leken het ook naar hun zin te hebben dus dat was ook mooi meegenomen. Rond kwart voor 11 gingen we er snel vandoor want Albie moest naar z’n andere speelkwartier. Ik bleef thuis omdat de schoonmaakster zou komen en zodat ik de lunch kon voorbereiden. Erg makkelijk want het was allemaal spul dat de oven in moest: vissticks, aardappel schijfjes, en broccoli (ok, dat moest gekookt worden maar dat is ook makkelijk). Ik had ook zelf patat gemaakt de dag ervoor maar dat was nauwelijks aangeraakt, zoals gewoonlijk. ’s Middags ben ik naar Fulham Palace geweest: geen echt paleis al ziet het er wel zo uit. De bisschoppen van London hebben er tot halverwege de 19de eeuw gewoond en nu is het van een Trust. Niet heel erg groot, het gebouw, maar wel erg mooi. De tuin is daarentegen enorm en vooral de ommuurde tuin was erg groot. Vanaf daar naar huis gelopen, ongeveer 45 minuten dus een goede afstand. Nu Charlie weg is, eet ik ook echt elke avond alleen want Grace eet eigenlijk niet en als ze het wel doet, is het omdat ik kook en ze het ook wel lust. Maar ja.
Donderdag was oma er gezellig weer. We beginnen nu echt aan elkaar gewend te raken dus dat is mooi. Meestal zorg ik ervoor dat ik ’s ochtends wat help en tegen de avond weer, al is Grace dan meestal ook thuis. In de tussen tijd doe ik dan m’n eigen ding en probeer ik meestal weg te zijn. Deze keer niet heel erg want ik had er geen zin in. Wel weer naar Southside geweest want ik had wandelschoenen nodig. Alle schoenen die ik had, waren niet goed om langere tijd op te lopen dus ben ik nieuwe gaan kopen. Gelukkig was er sale dus dat scheelde weer wat! Ze lopen ook echt erg lekker dus ik zal ze zeker vaak dragen.
Vrijdag ging Grace naar haar moeder voor de dag al ging ze uiteindelijk pas rond 11:00 uur weg. Gaf niet, ik heb me voor die tijd ook wel bezig gehouden maar het is met sommige dingen makkelijker om ze te doen als vooral de jongens niet thuis zijn: lopen ze tenminste niet in de weg! Ze gingen uiteindelijk rond 11:00 weg dus toen kon ik op m’n gemak koken voor mezelf en hen. Eer dat ik dat had gedaan, was het tijd om richting station te gaan want ik had met Faith afgesproken in Westfield, het grootste winkelcentrum in Europa geloof ik. Het is zo groot dat het me niet zou verbazen als je er in kan verdwalen (als je niet op de bordjes let hoor). We hebben bij Waitrose koffie gehaald want is gratis dus we hoefden alleen voor de cake te betalen ;-). Ik wilde proberen om rond 18:00 uur weer thuis te zijn om te helpen met bad en bed maar dat ging niet helemaal zoals gepland… Ik moest namelijk eerst met de overground naar Clapham maar vanaf daar reden er nauwelijks treinen. Dus dacht ik , dan neem ik de bus. Maar die reed net voor m’n neus weg. Dus ben ik gaan lopen. Het leukste was dat ik nog sneller was dan de bus ook :-P. Grace had helemaal niet gemerkt dat ik had gesms’t en ze had met niet gemist. Daar bleek ook maar weer uit dat mijn uren vaag zijn en dat ik nooit precies weer wanneer ik hoor te werken.
Zaterdag gingen Grace en de jongens naar een bbq bij vrienden dus mijn hulp hadden ze niet nodig. Ik wilde graag naar Holland Park want ik had gehoord dat dat erg mooi is maar het regende toch wel erg hard… Dus ben ik doorgelopen naar de musea. Na daar in de buurt geluncht te hebben, ben ik echter maar naar huis gegaan want het was wat druk. Wel ben ik nog naar Victoria Station gelopen want dan kon ik tenminste gewoon op de bus springen en kon ik voor de deur weer uitstappen. Ongeveer dan. De rest van de middag alleen thuis en dat was heerlijk rustig!
Zondag ben ik met mijn neven – Daan en Sander – naar mijn tante in Worthing geweest om daar het voetballen te kijken. Beth en Max, middle Max niet big Max, waren er ook en die had ik al erg lang niet gezien dus dat was ook leuk. Het werd nog leuker toen ew uiteindelijk wonnen met het voetballen! We hadden allemaal oranje attributen wat het nog leuker maakte . Na het voetbal was het tijd voor eten en daarna de trein weer in. Het duurt toch nog 90 minuten om van Worthing weer thuis te komen.
Maandag was een beetje anders. Een week eerder had Tom een brief gekregen van de peuterspeelzaal dat ze een besmettelijke kinderziekte hadden: hand, voet, en mond (als dat de goede vertaling is). Grace dacht dus dat Tom het ook had en dat hij daarom maar beter niet naar de peuterspeelzaal kon gaan. Dus ik zou oppassen. Alleen ’s ochtends want ’s middags zou Charlie thuis komen uit Brazilië. Ook ben ik met Tom naar de dokter geweest om te kijken of het nu wel of niet de ziekte was. Bleek niet zo te zijn dus dinsdag kon hij weer vrolijk naar peuterspeelzaal. We hebben het samen heel gezellig gehad, ging een stuk beter dan ik eigenlijk verwacht had. Charlie kwam thuis toen Tom lag te slapen dus kon ik nog even een klein wandelingetje maken. Daarna nog spaghetti bolognese gemaakt voor Tom en voor ons voor later. Het was een vreemde maar wel leuke dag.
Dinsdag was ik weer gewoon alleen. Het was leuk met Tom hoor maar je merkt dan gelijk wel dat het lastiger is om dingen te doen met een baby erbij. Dus kon ik vandaag de schade inhalen (niet dat er veel schade was maar toch). Verder helemaal niks gedaan en dat was erg fijn. Het weer is erg mooi dus alle ramen en deuren staan open. Ik zit niet buiten want alle was is daar dus is er geen ruimte meer voor mij…
Komende week gaat Daan weer naar huis (vrijdag) dus we gaan woensdag avond nog voor de laatste keer samen eten. Op donderdag ga ik bij de buren oppassen en zaterdag ga ik als het goed is met een paar andere Nederlandse meiden naar een Nederlandse pub in Soho om het voetballen te kijken. Lijkt me een leuk idee!
Tot volgende week!
XxX Emma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
